Хвіліна маўчаньня

Хвілі́на маўча́ньня — пэрыяд цішыні, сузіраньня, малітвы, рэфлексіі ці мэдытацыі. Ужываецца ў выпадках смутку па нядаўна памерлых ці памяці пра трагічныя падзеі мінуўшчыны. Звычайна цягнецца 60 сэкундаў, але можа вар’явацца ў залежнасьці ад рашэньня арганізатараў. Падчас гэтага пэрыяду ўдзельнікі традыцыйна схіляюць галовы, здымаюць галаўныя ўборы, не размаўляюць і застаюцца нерухомымі.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Хвіліна маўчаньня (неадназначнасьць).

Хвіліна маўчаньня ў Радзе Мадрыду (Гішпанія) ў памяць ахвяраў тэрактаў у Магадышу 14 кастрычніка 2017 року

Паходжаньне

Першы занатаваны выпадак афіцыйнага пэрыяду маўчаньня адбыўся ў Партугаліі 13 лютага 1912 року. Партугальскі Сэнат зладзіў 10-хвіліннае маўчаньне ў памяць барона Рыў-Бранку і міністра замежных справаў Бразыліі Жазэ Параньяса, памерлага за тры дні да гэтага^[1]. У тым жа годзе на вялікім абшары Злучаных Штатаў Амэрыкі ладзіліся цырымоніі маўчаньня ў памяць загінулых на караблёх Мэйн ды Тытанік^[2].

Прыклады

Мноства грамадзянаў Садружнасьці нацыяў штогод а 11:00 11 лістапада (Дзень замірэньня) трымаюць дзьве хвіліны маўчаньня ў памяць ахвяраў вайскоўцаў і цывільных асобаў Першай сусьветнай вайны. У Вялікабрытаніі дзьвуххвіліннае маўчаньне ладзіцца дадаткова ў другую нядзелю лістапада (Памінальная нядзеля(en)); па тэлевізіі ў гэты час трансьлюецца гадзіньнік Біг-Бэну, які адстуквае ўдары.

У Аўстраліі ды Новай Зэляндыі хвіліна маўчаньня ладзіцца ранкам 25 красавіка (Дзень АНЗАК) у памяць пра службоўцаў, палеглых у Першай сусьветнай і наступных войнах.

У Ізраілі хвіліны маўчаньня ладзяцца ў памяць ахвяраў Галакосту на Ём ха-Шоа і ў памяць пра палеглых жаўнераў ды ахвяраў тэрарыстаў за дзень перад сьвятам Незалежнасьці.

У Японіі хвіліна маўчаньня з тэлетрансьляцыяй ладзіцца штожнівень у местах Хірасіма і Нагасакі ў памяць пра іх атамныя бамбаваньні^[3].

Хвіліна маўчаньня перад футбольным матчам

Часта хвіліны маўчаньня ладзяцца перад рознымі масавымі мерапрыемствамі накшталт спартовых спаборніцтваў, каб ушанаваць ахвяраў нацыянальных ці міжнародных здарэньняў ці ўдзельнікаў гэтых спаборніцтваў.

Маўклівая малітва

Правобраз малітвы маўчаньня вядомы яшчэ ў Бібліі (малітва ў сэрцы сваім^[4]), і жыды маліліся такім чынам цягам тысячагодзьдзяў.

Квакеры практыкавалі маўклівую малітву больш як 300 гадоў, лічачы, што ўсе людзі маюць унутры сябе Божае сьвятло, і для размовы зь Ім непатрэбны ўдзел сьвятара. Квакерскія маўклівыя служэньні ў зборах цалкам ціхія; асобныя вернікі могуць прамаўляць, калі іх вядзе Дух.

Квакерскі звычай распаўсюдзіўся ў ЗША як спосаб супольнай малітвы без патрэбы разуменьня розных моваў ці іншых культураў. У наш час гэта таксама спосаб пазьбегнуць рэлігійных разыходжаньняў.

Глядзіце таксама

• Зарок маўчаньня