Царква Ўшэсьця Гасподняга (Гарадзец)

Царква Сьвятой Тройцы — помнік архітэктуры канца XVIII стагодзьдзя ў Гарадцы. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на пагорку. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Царква Ўшэсьця Гасподняга (неадназначнасьць).

Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга
Краіна	Беларусь
Вёска	Гарадзец
Каардынаты	52°12′11.27″ пн. ш. 24°39′34.98″ у. д.
Канфэсія	Беларуская праваслаўная царква
Эпархія	Берасьцейская і Кобрынская япархія
Архітэктурны стыль	народнае дойлідзтва Беларусі[d]
Статус	Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Царква Ўшэсьця Гасподняга на мапе Беларусі Царква Ўшэсьця Гасподняга
Царква Ўшэсьця Гасподняга на Вікісховішчы

Гісторыя

Драўляную грэцка-каталіцкую (уніяцкую) царкву збудавалі ў 1799 годзе, сьпярша ў вёсцы Камені Шляхецкім. Па гвалтоўнай ліквідацыі Грэцка-Каталіцкай (Уніяцкай) царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). У 1876 годзе будынак царквы перавезьлі ў Гарадзец, дзе паставілі на бутавы падмурак.

Архітэктура

Помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры з рысамі барока. Гэта працяглы 4-сьценны зруб пад 2-схільным гонтавым дахам, які над 5-граннай апсыдай за кошт застрэшкаў пераходзіць у вальмавы. У цэнтры даху ўзвышаецца фігурны 8-гранны купал. Роўнічны франтальны фасад завяршаецца трыкутным вэртыкальна ашаляваным франтонам з 2 маленькімі слыхавымі аконнымі праёмамі. Уваход вылучаецца 2-схільным ганкам на 2 слупах. Вэртыкальна ашаляваныя бакавыя фасады рытмічна падзяляюцца высока ўзьнятымі прастакутнымі аконнымі праёмамі ў разных ліштвах і бусамі-сьцяжкамі ў прасьценках.

Над прытворам у малітоўную залю адкрываюцца хоры. Сьцены дэкаруюцца арнамэнтальным фрызам. Іканастас зрабілі ў 1867 годзе паводле праекту інжынэра Кадрунцава. У інтэр’еры захоўваюцца два абразы XІX стагодзьдзя «Маці Божая Адзігітрыя»^[1].