Царква Сьвятой Тройцы (Гарадная)

Царква Сьвятой Тройцы — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Гарадной. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на гістарычным Рынку. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Царква Сьвятой Тройцы.

Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Сьвятой Тройцы
Царква Сьвятой Тройцы
Краіна	Беларусь
Вёска	Гарадная
Каардынаты	51°52′17.57″ пн. ш. 26°29′54.58″ у. д.
Канфэсія	Беларуская праваслаўная царква
Эпархія	Пінская япархія
Архітэктурны стыль	народнае дойлідзтва Беларусі[d]
Статус	Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Царква Сьвятой Тройцы на мапе Беларусі Царква Сьвятой Тройцы
Царква Сьвятой Тройцы на Вікісховішчы

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Драўляную грэцка-каталіцкую (уніяцкую) царкву ў Гарадной збудавалі ў 1787 годзе.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Гарадная апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, царква працягвала дзеяць як уніяцкая. Аднак па гвалтоўнай ліквідацыі Грэцка-Каталіцкай (Уніяцкай) царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы).

Найноўшы час

У 1930-я гады царкву часткова перабудавалі.

Архітэктура

Помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Мае 3-зрубную (зруб з «з астаткам») падоўжна-восевую кампазыцыю: 2-ярусная чацьверыковая шатровая званіца (дабудаваная ў 1930-я гады), кубападобная малітоўная заля і 5-гранная апсыда. Аднолькавыя вышынёй зрубы апярэзваюцца агульным карнізам простага профілю, што стварае ўражаньне адзінага суцэльнага зруба. Гэтаму спрыяе агульны высокі вальмавы дах над асноўным аб’ёмам і апсыдай, які на краях завершаецца купаламі-банямі. Гарызантальна ашаляваныя сьцены праразаюцца высока ўзьнятымі прастакутнымі аконнымі праёмамі ў простых дашчаных ліштвах. Архітэктурная выразнасьць дасягаецца кампанаваньнем аб’ёмаў, маляўнічым сылюэтам разнастайных гонтавых пакрыцьцяў, увядзеньнем у яго ляканічных плястычных дамінантаў — купалоў-баняў.

Усярэдзіне малітоўная заля і апсыда аб’ядноўваюцца шырокім прастакутным прасьветам і разьмяжоўваюцца драўляным разным іканастасам, перакрыты 8-граннымі шатровымі скляпеньнямі. У первым ярусе званіцы месьцяцца хоры. У інтэр’еры захоўваюцца абразы XVII — XVIII стагодзьдзяў: «Сьвяты Мікалай Цудатворца», «Маці Божая», «Спас Пантакратар», «Маці Бажая Чанстахоўская»^[1].

Галерэя

• Гістарычныя здымкі і графіка
• 
  І. Сербаў, 1912 г.
• 
  Я. Мінін, 1927 г.
• 
  1928 г.
• 
  С. Бохніг, 1929 г.

• 
  С. Бохніг, 1929 г.
• 
  С. Бохніг, 1929 г.
• 
  С. Бохніг, 1929 г.
• 
  да 1937 г.

• 
  С. Савіцкі, да 1937 г.
• 
  Д. Геаргіеўскі, 1933 г.
• 
  1936 г.
• 
  1936—1939 г.