Цэнзура

Цэнзу́ра (па-лацінску: censura) — кантроль улады зьместа і распаўсюду інфармацыі, друку, музычных, сцэнічных і мастацкіх твораў, кіна- і фотатвораў, перадач радыё і тэлебачаньня, вэб-сайтаў і парталаў, у некаторых выпадках таксама прыватнага ліставаньня, з мэтаю абмежаваньня ці недапушчэньня распаўсюду ідэяў і зьвестак, якія прызнаюцца гэтаю ўладаю шкоднымі ці непажаданымі^[1]. Адным зь першых вядомых прыкладаў цэнзуры быў судовы вырак да пакараньня сьмерцю старажытнагрэцкага філёзафа Сакрата ў 399 годзе да Нараджэньня Хрыстова, які якраз асуджальна ставіўся да цэнзуры.

Цэнзура
Цэнзура паводле краінаў
Паводле галінаў
Цэнзураваньне Інтэрнэту Забароненыя кнігі Спаленыя кнігі
Паводле мэтадаў
Самацэнзура Глушэньне
рэд · пр · разм

Адцэнзураваная газэта

Урады некаторых краін, такіх як Саудаўская Арабія, Паўночная Карэя, Куба, Іран, Вэнэсуэла і Кітайская Народная Рэспубліка, забараняюць людзям у сваіх краінах прагляд пэўнага інтэрнэт-кантэнту па ідэалягічных, палітычных і/або рэлігійных прычынах, якія лічацца супярэчнымі вашым крытэрыям.

Рэлігія

Забарона і публічнае зьнішчэньне ератычных кніг пачынаюцца ад часоў першых Усяленскіх сабораў. Гэта спаленьне арыянскіх кніг імпэратарам Канстантынам Вялікім па пастанове Нікейскага сабору 325 г. і нэстарыянскіх кніг па пастанове Эфэскага сабору 431 г^[2]. Падобныя захады дзейнічалі, у тым ліку, на тэрыторыі Беларусі (напрыклад, празь дзейнасьць езуітаў).