Чачоты

Чачоты (Čačoty; па-польску: Czeczotowie, Czeczottowie, па-расейску: Чечоты) — беларускі^[1] шляхецкі род гербу Астоя. Паходзіць са Смаленскага ваяводзтва. Унесены ў 1 і 6 часткі РК Кіеўскае, Менскае й Гарадзенскае губэрняў (зацьверджаны Літоўскім шляхецкім дупутацкім сходам у 1798, Менскім губэрнскім — у 1802, 1853 і 1892, Гарадзенскім — у 1817). Зацьвярджаўся таксама Сэнатам у 1832, 1855 і 1892.

Радавод

Васіль Данілевіч Чачот, узгадваецца ў 1545

1. Зьміцер
2. Канстанцін, узгадваецца ў 1591
   1. Павал
      1. Якуб, узгадваецца ў 1616, ж. — Ганна Яновіч
         1. Міхал, узгадваецца ў 1680, ж. — Лявонава Ваўчэцкая
            1. Піпін, узгадваецца ў 1736, ж. — Алена Аколава
               1. Міхал
                  1. Вінцэнт, узгадваееца ў 1777
                     1. Юліян (1799—?)
                     2. Карл Ануфры (1815—?)
                     3. Мацей (1817—?)
               2. Людвіг
               3. Ваўжынец
               4. Ян, узгадваецца ў 1760
                  1. Юзаф
                  2. Тадэвуш, узгадваецца ў 1773, ж. — Клара Гаціская
                     1. Ян Антоні (1796—1847)
                     2. Павал Пётар (1808—?)
               5. Мацей
            2. Юзаф
            3. Казімер
            4. Юры
   2. Стафан, ж. — Тэкля
3. Іван
4. Хведар

Найбольш вядомыя

• Ян Антоні Чачот (1796—1847), беларускі й польскі паэт