Чорны сьпіс

Чо́рны сьпіс — пералік асобаў ці ўстановаў, якім з розных прычынаў можа быць адмоўлена ў доступе, паслузе, перамяшчэньні, даезьдзе ці прызнаньні. І наадварот, белы сьпіс — пералік такіх асобаў ці ўстановаў, якія маюць прывілеі ў вышэйпералічаных выпадках.

Прыклады

Трэці Райх

Нацысцкая Нямеччына мела чорны сьпіс(de) 2820 брытанскіх грамадзянаў (сярод якіх, напрыклад, Ўінстан Чэрчыль і Бэртран Расэл), якія мелі быць накіраваныя ў канцэнтрацыйныя лягеры ў выпадку паразы Вялікабрытаніі ў бітве за Брытанію^[1].

ЗША

Галівудзкі чорны сьпіс, прыняты ў 1947 року Камітэтам па расьсьледаваньні антыамэрыканскай дзейнасьці (у эру Макарці) і прызначаны дзеля абмежаваньня працаўладкаваньня сцэнарыстаў і іншых дзеячоў кінамастацтва, якія мелі пракамуністычныя погляды. Калі высьветлілася, што фігуранты сьпісу шмат гадоў працавалі ў Галівудзе пад выдуманымі імёнамі, сьпіс у 1960 року быў скасаваны^[2][3].

Беларусь

Беларускія музыкі, якія не атрымліваюць дазволу выступаць у Беларусі, лічаць, што занесеныя ў неафіцыйны чорны сьпіс, складзены дзяржаўнымі ўладамі Беларусі^[4][5].

Інтэрнэт

У асобных краінах існуюць чорныя сьпісы сайтаў, доступ да якіх можа быць заблякаваны з-за падазрэньняў у нядобрасумленных паводзінах^[6][7][8]. Свой чорны сьпіс мае й Вікіпэдыя.

Мабільная сувязь

Мабільныя тэлефоны маюць «чорныя сьпісы» тэлефонных нумароў, званкі зь якіх блякуюцца пры ўваходным тэлефанаваньні.

Глядзіце таксама

• Чорны сьпіс Эўразьвязу