Эдмунд Спэнсэр

Э́дмунд Спэ́нсэр (па-ангельску: Edmund Spenser; К. 1552 — 13 студзеня 1599, Лёндан) — ангельскі паэт, сучасьнік Шэксьпіра.

Эдмунд Спэнсэр
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	не раней за 12 студзеня 1552 і не пазьней за 13 студзеня 1553[1] Таўэр-Гэмлетс[d], Вялікі Лёндан, Вялікі Лёндан[d], Ангельшчына[2]
Памёр	13 (23) студзеня 1599[3][4][5][…] Лёндан, Каралеўства Ангельшчына[d]
Пахаваны	Ўэстмінстэрскае абацтва
Сужэнец	Макабіяс Чайлд[d] і Elizabeth Boyle[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, перакладнік, пісьменьнік
Мова	ангельская[6][7]
Подпіс
Эдмунд Спэнсэр у Вікісховішчы

Дакладная дата нараджэньня невядомая. Сын суконшчыка. Атрымаў адукацыю ў Кэмбрыджы. Некаторы час працаваў сакратаром у розных вяльможаў. У 1579—1580 Спэнсэр служыў у ангельскім войску і ва ўзнагароду ў 1587 г. атрымаў ірляндзкі маёнтак, які дазволіў яму заняцца літаратурнай дзейнасьцю. Вядомыя творы: «Каралева фей» (1596, незавершаная алегорыя хрысьціянскіх дабрадзейнасьцяў), элегія «Дафнаіда» (1590), збор вершаў «Скаргі» (1591), паэмы «Праталяміён» (1596) і «Чатыры гімны» (1596). Стваральнік так званай спэнсэравае страфы, дзевяцірадкоўя, якім пазьней пісалі Байран, Шэлі і Кітс. Ірляндзкае паўстаньне 1598 году вымусіла яго пакінуць маёнтак і перабрацца ў Лёндан, дзе ён і памёр.