Напярэдадні Першай сусьветнай вайны скончыў Слуцкую расейскую мужчынскую гімназію.

У кастрычніку 1920 году абраны ў склад Беларускай рады Случчыны, загадчык яе канцэлярыі. Камандзіраваны разам з Аляксеям Кабычкіным у мястэчка Вызну, каб дасьледаваць справу рабунка і зьбіцьця паўстанцамі мясцовага аптэкара. Аднак у гэты час бальшавікі занялі Вызну і хлопцы двое сутак хаваліся на паддашшы, пакуль здолелі ўцячы ^[1].

Напрыканцы паўстаньня стаў прыхільнікам Балаховіча.

Пасьля ліквідацыі паўстаньня інтэрнаваны палякамі ў Беластоцкі лягер. Пасьля зьехаў у Вільню.

Цяжка перажываў паразу паўстаньня, ня вытрымаў выпрабаваньняў і зьдзекаў польскай адміністрацыі, фізычна і маральна зьнясілены скончыў жыцьцё самагубствам.

Біяграфія

Крыніцы

Літаратура