Ян Непамуцэн Касакоўскі

Ян Непамуцэн Касако́ўскі^[1] (па-польску: Jan Nepomucen Kossakowski; 16 траўня 1755, Голча Кракаўскага ваяводзтва — 26 жніўня 1808^[2]) — дзяржаўны й рэлігійны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Біскуп віленскі (ад 9 жніўня 1798).

Ян Непамуцэн Касакоўскі

Я. Н. Касакоўскі. Невядомы мастак, XVIII ст.
Герб «Сьлепаўрон»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	16 траўня 1755 Голча[d], Мяхоўскі павет[d], Малапольскае ваяводзтва, Польшча
Памёр	26 жніўня 1808 Бадэн[d], Бадэн-Вюртэмбэрг
Род	Касакоўскія
Бацькі	Антоні Касакоўскі Канстанцыя з Красноўскіх
Дзейнасьць	каталіцкі сьвятар, каталіцкі біскуп

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Касакоўскі.

Біяграфія

Я. Касакоўскі. К. Рыпінскі, XIX ст.

З шляхецкага роду Касакоўскіх гербу «Сьлепаўрон», сын Антонія, падстолія наваградзкага, і Канстанцыі з Красноўскіх.

Навучаўся ў піярскіх калегіюмах у Пётркаве й Варшаве, у Рыме. Падарожнічаў па Францыі й Ангельшчыне.

Сьвятар ад 1787, сябар віленскае капітулы ад 1788, каад’ютар інфлянцкага біскупа й сябар Адукацыйнае камісіі ад 1793.

Тытулярны біскуп лярымэнскі і біскуп інфлянцкі ад 1794. У 1795 шукаў у Пецярбургу падтрымкі і, пэўна, спрычыніўся да загаду Кацярыны ІІ пра далучэньне Віленскае дыяцэзіі да Інфлянцкае (сядзіба ў Вільні). Пасьля аднаўленьня віленскае дыяцэзіі ў новых межах — біскуп віленскі ад 9 жніўня 1798.

Шмат зрабіў для разьвіцьця адукацыі й дабрачыннасьці ў краі.

Аўтар казаньняў, прац па гісторыі літаратуры, дыярыюшу, перакладаў з францускае мовы^[3].