Ѣ

Сымбалі з падобным напісаньнем: Ҍ · ҍ

Ѣ, ѣ (яць)^[1] — літара гістарычнай кірыліцы і глаголіцы, сёньня ўжываецца толькі ў царкоўнаславянскай мове. У стараславянскай мове пазначала галосны: йэ, або йа.

Літара кірыліцы яць
Ѣѣᲇ
Выява
Зьвесткі
Тып	архаічная кірылічная літара, альфабэтны;
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter yat cyrillic small letter yat cyrillic small letter tall yat
Юнікод	Ѣ: U+0462 ѣ: U+0463 ᲇ: U+1C87
HTML	Ѣ‎: &#1122, &#x462 ѣ‎: &#1123, &#x463 ᲇ‎: &#7303, &#x1c87
UTF-16	Ѣ‎: 0x462 ѣ‎: 0x463 ᲇ‎: 0x1C87
URL-код	Ѣ: %D1%A2 ѣ: %D1%A3 ᲇ: %E1%B2%87
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Так што кірылічныя напісаньні «ѣзва», «ѣрость», «ѣсли» перадаюцца там з пачатковага знаку яць; гэтак жа тлумачыцца й назва знаку: мяркуюць, што стараслав. «ѣть» есьць скажонае «ѣдь» «ежа»). У сучаснай беларускай мове ніколі не выкарыстоўваўся. У Расеі «яць» заставаўся ва ўжываньні да зьменаў правапісу 1918 году, хаця ўжо да канца XIX стагодзьдзя ў пераважнай большасьці расейскіх гаворак яго вымаўленьне практычна не адрозьнівалася ад вымаўленьня галоснай «е» (хоць, у адрозьненьне ад апошняй, гістарычны «яць» у расейскай мове пад націскам, як правіла, не пераходзіць у «е» і не чаргуецца з нулем гука). У кірыліцы «яць» звычайна лічыцца 32-м знакам (займае месца ў азбуцы пасьля знаку Ь), у глаголіцы па парадку 33-і, лікавага значэньня ня мае.

У невялікім ліку самых старажытных кірылічных помнікаў сустракаецца таксама адмысловая літара «ётаваны яць».