Авіяцыя

Авія́цыя (па-француску: aviation, ад па-лацінску: avis — птушка), лётніцтва^[1][2][3] — тэорыя і практыка палёту ў паветры на лятальных апаратах, цяжэйшых за паветра.

Планёр

Лятальныя апараты

Boeing 747—200

Вядомыя наступныя тыпы лятальных апаратаў:

• Ракета,
• Паветраны шар,
• Дырыжабль,
• Самалёт (у тым ліку гідрапляны),
• Аўтажыр,
• Верталёт

А таксама: планёр, дэльтаплян, БПЛА.

Гісторыя

Бамбардзіроўшчык B-52 скідвае бомбы

Авіяцыя пачала разьвівацца ў пачатку XX ст. Першы пасьпяховы палёт на самалёце з рухавіком унутранага згараньня ажыцьцявілі 17 сьнежня 1903 г. амэрыканскія мэханікі браты Ўілбур і Орвіл Райт.^[4] Усьлед за гэтым будуюць самалёты Альбэрта Сантас-Дзюмон, Ф. Фэрбэр, Я. М. Гакель, Д. П. Грыгаровіч, Ігар Сікорскі.

Зь сярэдзіны 1920-х у самалётабудаваньні пачалі выкарыстоўваць дзюралюмін; да сярэдзіны 1930-х адбыўся пераход ад біпляну да манапляну.

Напрыканцы 1930-х зьявіўся рэактыўны рухавік. З пачатку 1950-х рэактыўныя самалёты сталі выкарыстоўваць і ў цывільнай авіяцыі, у ваенна-паветраных сілах зьявіліся звышгукавыя самалёты.

Напачатку 1990-х сэрыйныя самалёты дасягнулі хуткасьці 3000-3500 км / г, максымальнай вышыні палёту больш за 30 км і далёкасьці да 15 тыс. км.

Беларусь

24 траўня 1911 году лётчык Сяргей Вутачкін зьдзейсьніў першы палёт над Менскам на аэрапляне, які зьнялі для кінэматографа на апарат кінатэатру «Гігант». Пасадку ажыцьцявіў на Камароўскім полі^[5].

Глядзіце таксама

• ICAO
• Касманаўтыка
• Аэрапорт
• Авіякампанія
• Цывільная авіяцыя
• Вайсковая авіяцыя