Электратэхніка

Электратэхніка — вобласьць тэхнічных навук, што вывучае атрыманьне, разьмеркаваньне, пераўтварэньне й выкарыстаньне электрычнай энэргіі. Электратэхніка вылучылася ў самастойную навуку зь фізыцы ў канцы XIX стагодзьдзя.

Трансфарматар — адзін з асноўных элемэнтаў электрычных лініяў

У наш час электратэхніка складаецца зь некалькі навук: электраэнэргетыкі, электронікі, сыстэмы кіраваньня, апрацоўкі сыгналаў і тэлекамунікацыяў. Асноўнае адрозьненьне ад электронікі складаецца ў тым, што электратэхніка вывучае праблемы, зьвязаныя зь сілавымі буйнагабарытнымі электроннымі кампанэнтамі, як то лініі электраперадачы, электрычныя прывады, у той час як у электроніцы асноўнымі кампанэнтамі зьяўляюцца кампутары й інтэгральныя схемы^[1]. У іншым сэнсе, у электратэхніцы асноўнай задачай зьяўляецца перадача электрычнай энэргіі, а ў электроніцы — інфармацыі. Але паддысцыпліны гэтых навук могуць перасякацца, гэтам да элетратэхніцы адносіцца вывучэньне вялікіх электрычных схемаў, якія кіруюцца кампутарамі й элетронікай.