Якуб I Арагонскі

Якуб I Заваёўнік (па-каталянску: Jaume el Conqueridor, па-арагонску: Chaime lo Conqueridor, па-гішпанску: Jaime el Conquistador, па-аксытанску: Jacme lo Conquistaire; 2 лютага 1208 — 27 ліпеня 1276) — граф Барсэлёны, кароль Арагону, Валенсіі, Мальёркі і лорд Манпэлье (1213—1276). За час свайго доўгага валадараньня ўлада Барсэлёнскае дынастыі пашырылася ва ўсе бакі: на Валенсію з поўдню, Лянгедок з поўначы і Балеарскія астравы з усходу. Падпісаўшы пагадненьне зь Людовікам IX, ён вырваў Барсэлёну з-пад намінальнага францускага сюзэрэнітэту і далучыў яе да сваёй кароны. Ягоны ўдзел у Рэканкісьце ў міжземнаморскай Гішпаніі параўнальны са зробленым Фэрдынандам III Кастыльскім у Андалюзіі.

Якуб I Хаймэ I
Граф Барсэлёны, кароль Арагону, Валенсіі і Мальёркі, лорд Манпэлье
Кароль Арагону
12 верасьня 1213 — 27 ліпеня 1276
Папярэднік	Пётар II
Наступнік	Пётар III
Кароль Валенсіі
28 верасьня 1238 — 27 ліпеня 1276
Папярэднік	пасада заснаваная
Наступнік	Пётар I
Кароль Мальёркі
5 верасьня 1231 — 27 ліпеня 1276
Папярэднік	пасада заснаваная
Наступнік	Пётар I
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	2 лютага 1208, Манпэлье
Памёр	27 ліпеня 1276, Валенсія
Пахаваны	кляштар Пабле
Нашчадкі	Яланда (каралева Кастыліі) Канстанцыя (інфанта Кастыліі) Пётар III Арагонскі Якуб II (кароль Мальёркі) Ізабэля (каралева Францыі)
Каралеўскі дом	Барсэлёнская дынастыя
Жонкі	Элеанора Кастыльская Яланда Вугорская Тарэза Жыль дэ Відор
Бацька	Пётар II Арагонскі
Маці	Марыя дэ Манпэлье

Як заканадаўца і арганізатар ён займае высокае месца сярод гішпанскіх каралёў. Якуб склікаў Кансулят мора^[1], які кіраваў марскім гандлем і дапамагаў умацаваць каталёнскае пераўзыходзтва ў заходнім Міжземнамор’і. Ён быў істотным дзеячом у разьвіцьці каталянскае мовы, спансаваў каталянскую літаратуру і напісаў квазі-аўтабіяграфічную хроніку свайго валадараньня «Libre dels feyts» (бел. Кніга дзеяў).