Нацыяналізм
ідэалёгія / From Wikipedia, the free encyclopedia
Нацыяналі́зм (па-француску. nationalisme) — палітыка і практыка, ідэалёгія і псыхалёгія ў нацыянальным пытаньні, заснаваныя на прызнаньні нацыяў і іх узаемаадносін асабліва важным фактарам грамадзкага разьвіцьця, прыярытэтнага і прывілеяванага месца, ролі і інтарэсаў пэўнага народу ў сацыяльна-палітычным, эканамічным і культурным жыцьці ўсяго чалавецтва.
Палітычная ідэалёгія нацыяналізму базуецца на тым факце, што нацыя павінна кіраваць сабой, без умяшаньня звонку, што цесна зьвязана з паняткам самавызначэньня нацыі. Нацыяналізм накіраваны на разьвіцьцё і падтрыманьне нацыянальнай ідэнтычнасьці на аснове агульных, сацыяльных характарыстык, як то культура, мова, рэлігія, палітыка і агульнае паходжаньне[1]. Нацыяналізм, такім чынам, імкнецца захаваць культуру нацыі, праз гонар да нацыянальных дасягненьняў, і цесна зьвязаны з патрыятызмам, які, у некаторых выпадках, уключае ў сябе перакананьне, што дзяржава павінна кантраляваць урад краіны і сродкі вытворчасьці[2].
Гістарычна нацыяналізм уяўляе сабой сучасны панятак, які атрымаў сваё разьвіцьцё з XVIII стагодзьдзя. Зь ідэалягічнага погляду нацыяналізм ёсьць большым за сувязь чалавека з сваёй сям’ёй, мясцовай уладай і роднай зямлёй[3]. З палітычнага і сацыялягічнага пункту гледжаньня на сёньня існуюць тры парадыгмы для разуменьня вытокаў і асноваў нацыяналізму. Першая парадыгма выяўляе нацыяналізм як натуральную зьяву, базуючыся на меркаваньні, што народы існавалі заўсёды. Другая парадыгма ёсьць комплексам або гістарычнай пэрспэктывай, якая тлумачыць, што нацыяналізм зьяўляецца дынамічным паняткам і эвалюцыйнай зьявай, якая прасякнутая гістарычным значэньнем, шляхам суб’ектыўных сувязяў краіны да нацыянальных сымбаляў. Трэцяя мадэрнісцкая парадыгма прадугледжвае, што нацыяналізм ёсьць нядаўняй сацыяльнай зьявай, якая патрабуе існаваньня сацыяльна-эканамічных структураў сучаснага грамадзтва[4].
Існуюць розныя вызначэньні таго, што складае нацыю, такім чынам, існуць некалькі розных тыпаў нацыяналізму. Гэта можа быць перакананьне, што грамадзянства павінна быць абмежавана адной этнічнай, культурнай ці рэлігійнай групай, або што шматнацыянальнасьць у адной дзяржаве абавязкова павінна прывесьці да ўсталяваньня правоў на нацыянальную ідэнтычнасьць нават для меншасьцяў[5]. Для нацыяналізму вельмі важнымі ёсьць нацыянальныя сымбалі і сьцягі, гімны, мовы, міты і іншыя атрыбуты нацыянальнай ідэнтычнасьці[6][7].