Павел Дыякан
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Па́вел Дыякан (лац.: Paulus Diaconus ці Варнефрыд; каля 720, Чывідале — каля 799, Монтэкасіна) — бенедыкцінскі манах, царкоўны пісьменнік (гісторык, агіёграф, паэт, лінгвіст) эпохі Каралінгаў.
| Павел Дыякан | |
|---|---|
 | |
| Род дзейнасці | гісторык, паэт, хрысціянскі манах, пісьменнік |
| Дата нараджэння | каля 720[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | каля 799[2][3][…] |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Веравызнанне | Каталіцкая Царква |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Паходзіў з знатнай лангабардскай сям'і з Фрыуля. Стаяў вельмі блізка да лангабардскага караля Ратхіса, пры двары якога ў Павіі атрымаў цудоўную адукацыю. У далейшым быў прыдворным пісьменнікам караля Дэзідэрыя і настаўнікам яго дачкі, па просьбе якой напісаў у 768-69 гг. «Рымскую гісторыю» (Historia Romana) — сачыненне кампілятыўнага характару, якое працягвала ў хрысціянскім духу «Брэвіярый» Флавія Еўтропія да Юстыніяна.
Пасля прыгнечання фрыульскага паўстання лангабардаў у 776 годзе, калі Карл Вялікі за ўдзел у паўстанні павёз у Галію ў якасці закладніка брата Паўла Арыхіса, Павел сышоў у Монтэкасінскі кляштар. У 782 годзе, падчас знаходжання Карла ў Італіі, Павел звярнуўся да яго з просьбай у форме элегіі аб вызваленні брата. Карл зацікавіўся Паўлам, ужо тады якія заваявалі рэпутацыю найадукаванейшага чалавека, пісьменніка і паэта, і запрасіў яго ў Галію, дзе той неўзабаве стаў адным з найбольш аўтарытэтных членаў «прыдворнай акадэміі» імператара. У 787 годзе атрымаў магчымасць вярнуцца ў Монтэкасіна, дзе заняўся працай па гісторыі лангабардскага каралеўства, якое загінула ў 774 годзе.
Галоўнай працай Паўла Дыякана лічыцца «Гісторыя лангабардаў» (Historia Langobardorum, да 796; 1-е выданне — Парыж, 1514) у шасці частках. У ім Павел выводзіць гісторыю свайго народа са Скандынавіі, а сканчае смерцю караля Ліўтпранда ў 744. «Гісторыя лангабардаў» атрымала шырокае распаўсюджанне ў сярэдневяковай Еўропе (захавалася каля 200 спісаў), галоўным чынам, дзякуючы добраму літаратурнаму стылю яе аўтара, пры тым што (з пункту гледжання сучаснай гістарыяграфіі) яна змяшчае шматлікія ўнутраныя супярэчнасці і фактычныя памылкі.
Паміж 770 і 780 гг. напісаў жыціе Грыгорыя Вялікага, якое лічыцца гістарычна першым жыціем гэтага папы.
Паўлу Дыякану прыпісваецца гімн Іаану Хрысціцелю «Ut queant laxis», пачатковыя строфы якога ў XI ст. выкарыстоўваў у развучванні пеўчымі незнаёмых распеваў (методыка сальмізацыі) Гвіда Арэцінскі. Аўтар многіх эпітафій для членаў каралінгскага двара і іншых вершаў.
Паўлу Дыякану таксама належаць:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
