Уільям Крукс
From Wikipedia, the free encyclopedia
Сэр Уільям Крукс (англ.: Sir William Crookes, 17 чэрвеня 1832 — 4 красавіка 1919) — англійскі хімік і фізік, член (з 1863 года) і Прэзідэнт (у 1913—1915 гадах) Лонданскага каралеўскага таварыства, ад якога ён у 1875 годзе атрымаў Каралеўскі залаты медаль. У ліку іншых яго узнагарод — медалі ад Французскай акадэміі навук (1880), Дэйві (1888) і медаль Коплі (1904). У 1897 годзе каралева Вікторыя прысвоіла яму рыцарскае званне. У 1910 годзе ён атрымаў «Ордэн заслуг».
Уільям Крукс | |
---|---|
англ.: William Crookes | |
Дата нараджэння | 17 чэрвеня 1832(1832-06-17)[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 4 красавіка 1919(1919-04-04)[4][1][…] (86 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | хімік, фізік, экстрасэнс, фатограф |
Навуковая сфера | хімія[5], фізіка[5], спектраскапія[5] і spiritism[d][5] |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Вядомы як | хімік, які адкрыў талій |
Член у | |
Узнагароды |
член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] Каралеўскі медаль[d] (1875) медаль Эліята Крэсана[d] (1912) медаль Альберта[d] (1899) Бэйкераўская лекцыя[d] (1883, 1879, 1878) медаль Дэві[d] (1888) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Крукс увайшоў у гісторыю як чалавек, які адкрыў талій і ўпершыню атрымаў гелій у лабараторных умовах. У 1903 годзе адкрыў з’яву сцынтыляцыі, калі назіраў свячэнне экрана з сульфіда цынку пры абпраменьванні альфа-часціцамі[6][7].