Ігар Мікалаевіч Смірноў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Смірноў.

І́гар Мікала́евіч Смірно́ў (руск.: И́горь Никола́евич Смирно́в; 23 кастрычніка 1941, г. Петрапаўлаўск-Камчацкі, РСФСР, СССР) — прэзідэнт Прыднястроўскай Малдаўскай Рэспублікі.

Ігар Мікалаевіч Смірноў
Игорь Николаевич Смирнов
1-ы Прэзідэнт Прыднястроўскай Малдаўскай Рэспублікі 3 снежня 1991 — 30 снежня 2011
Віцэ-прэзідэнт	Аляксандр Караман (1991 — 2001) Сяргей Ляонцьеў (2001 — 2006) Аляксандр Каралёў (2006 — 2011)
Папярэднік	пасада зацверджаная
Пераемнік	Яўген Васільевіч Шаўчук
1-ы Старшыня Вярхоўнага Савета Прыднястроўя 2 верасня 1990 — 25 лістапада 1990
Папярэднік	пасада зацверджаная
Пераемнік	Уладзімір Ганчар (в. а.) Рыгор Маракуца
Нараджэнне	23 кастрычніка 1941(1941-10-23)[1] (83 гады) Петрапаўлаўск-Камчацкі, РСФСР, СССР
Дзеці	Oleg Smirnov[d] і Vladimir Smirnov[d]
Веравызнанне	праваслаўе
Партыя	Republic[d] КПСС
Адукацыя	Запарожскі машынабудаўнічы інстытут
Навуковая ступень	доктар эканамічных навук
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Прыднястроўе Гэты артыкул з’яўляецца часткай серыі артыкулаў: Палітыка Прыднястроўя Канстытуцыя Адміністрацыйны падзел Прэзідэнт Вадзім Краснасельскі Прэзідэнцкія выбары: 1991, 1996, 2001, 2006, 2011, 2016 Прэм'ер-міністр Аляксандр Мартынаў Урад Парламент Вярхоўны Суд Палітычныя партыі Рэферэндумы: 1990, 1991, 1991, 1995, 2003, 2006 Узброеныя сілы Прыднястроўскі канфлікт

Біяграфія

Пасля заканчэння вучылішча рамёстваў працаваў на Златавустаўскім металургічным заводзе. З 1959 па 1987 год — на Электрамашынабудаўнічам заводзе ў г. Новая Кахоўка. Прайшоў шлях ад зваршчыка да намесніка дырэктара па вытворчасці. У 1974 годзе скончыў завочна Запарожскі машынабудаўнічы інстытут.

З 1987 па 1990 год — дырэктар завода «Электрамаш»

Актыўны ўдзельнік акцый пратэсту рускамоўнага насельніцтва Малдовы супраць праяў малдаўскага нацыяналізму ў жніўні-верасні 1989 г. У лютым 1990 г. выбраны дэпутатам гарсавета Ціраспаля і народным дэпутатам Вярхоўнага Савета МССР. Але з-за неаднаразовых пагроз, збіццеў і поўнага ігнаравання прыднястроўцаў разам з групай дэпутатаў прыпыніў свою дзейнасць у Вярхоўным Савеце МССР.

У красавіку 1990 г. абраны старшынёй Ціраспальскага гарадскога савета. На I З’ездзе дэпутатаў усіх узроўняў Прыднястроўя выбраны старшынёй Каардынацыйнага Савета сацыяльна-эканамічная развіцця рэгіёна. На II Надзвычайным З’ездзе дэпутатаў усіх узроўняў 2 верасня 1990 года, які абвясціў стварэнне прыднястроўскай дзяржавы, выбраны Старшыней Часовага Вярхоўнага Савета ПМССР. Перамог на выбарах прэзідэнта ПМР у 1991 годзе.

Падчас Прыднястроўскага канфлікту ўзначаліў абарону ПМР, стварыўшы Рэспубліканскую гвардыю і народнае апалчэнне.

Быў абраны прэзідэнтам яшчэ тройчы — у 1996, 2001 і 2006 годзе.

Вярхоўны Галоўнакамандуючый узброенымі сіламі самаабвешчанай Прыднястроўскай Малдаўскай Рэспублікі. Доктар эканамічных навук.

Узнагароджаны ўрадавымі ўзнагародамі СССР, ўзнагародамі Рускай праваслаўнай царквы і Украінскай праваслаўнай царквы (кананічнай).

Мае жонку, двух сыноў.