Ігнат Марыконі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Марыконі.

Ігнат Марыко́ні (польск.: Ignacy Morykoni; памёр да 22 жніўня 1823) — дзяржаўны дзеяч і ўраднік Вялікага Княства Літоўскага^[3].

Ігнат Марыконі
староста берасцейскі[d] 22 ліпеня 1777 — 9 лістапада 1783
Папярэднік	Юзаф Вінцэнт Плятэр
Пераемнік	Казімір Нестар Сапега
пасол на Сойм Рэчы Паспалітай[d]
пісар скарбовы літоўскі з 17 чэрвеня 1790
Папярэднік	Марцыян Марыконі
староста вількамірскі 1781 — 1788
дэпутат Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага[d]
Смерць	1823[1]
Род	Марыконі
Бацька	Марцыян Марыконі
Маці	Аляксандра з Тызенгаўзаў[d]
Жонка	Алена з Білевічаў[d][2]
Член у	Найвышэйшая Літоўская Рада

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкага роду Марыконі ўласнага герба італьянскага паходжання. Сын Марцыяна Марыконі, старасты вількамірскага і пісара скарбовага літоўскага^[3] і Аляксандры Ганны з Тызенгаўзаў^[4]. Брат Бенядзікта Беньяміна Марыконі, пісара вялікага літоўскага і старосты пінскага^[3].

Дзякуючы падтрымцы Антонія Тызенгаўза з 1777 года займаў пасаду старасты берасцейскага. У 1783 годзе прадаў пасаду К. Н. Сапегу. У 1781—1788 гадах стараста вількамірскі^[3].

З 1790 года — пісар скарбовы літоўскі^[3]. Неаднаразова выбіраўся паслом на соймы 1778 і 1788 гадоў, быў дэпутатам Трыбунала ВКЛ у 1779 годзе^[3].

У 1793 годзе прызначаны каралём у Камісію люстрацыі і ліквідацыі літоўскага войска. Удзельнічаў у падрыхтоўцы паўстання 1794 года, быў дэлегатам Вількамірскага павета ў Найвышэйшую літоўскую раду^[3].

У 1812 годзе ўдзельнічаў у мясцовай адміністрацыі, створанай Напалеонам^[3].

Памёр да 22 жніўня 1823 года^[3].

Сям'я

У шлюбе з Аленай з Білевічаў^[4].