Ілья (Крычаў)

Ілья — абраз другой паловы XVII стагоддзя са Свята-Ільінскай царквы ў г. Крычаве. Захоўваецца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь^[1].

Ілья. 1668
Матэрыял	дошка для жывапісу[d] і яечная тэмпера
Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь
(інв. ДБЖ-110)

Сюжэт

Ілья паказаны амаль пакаленна ў светла-вохрыстым хітоне, падпяразаным карычнева-чырвоным поясам, і блакітным на аранжавай падкладцы гімаціі. У правай руцэ меч, на якім дата^[2], у левай — белы скрутак. Фон пазалочаны з раслінным арнаментам. Палі блакітныя з белым раслінным арнаментам. Былі валікі, «камяні».

Іканаграфія

Іканаграфічная схема, распрацаваная ў візантыйскім мастацтве, была засвоена ў многіх цэрквах Малдавіі і Расіі . Атрыбутам гэтага святога з’яўляецца меч. Іканаграфічная аналогія — гравюра «Ілья» ў «Трэфалагіёне». ^[3]

Паходжанне

Абраз выяўлены да Вялікай Айчыннай вайны ў Ільінскай царкве Крычава^[4].

Ікона раскрыта брыгадай рэстаўратараў Дзяржаўнага Рускага музея ў складзе І. В. Ярыгінай, С. І. Голубева, М. Г. Малкіна, А. Т. Дзеднянкова ў 1972—1975 гадах (Ленінград)^[4].

Выстаўкі

• Тэмперны жывапіс Беларусі XV—XVIII стст. Мінск. 1988
• Мастацтва барока ў Беларусі. Мінск. 1991
• Мастацтва Магілёўшчыны XVII—XVIII стст. Мінск. 1998
• Датаваныя помнікі мастацтва Беларусі XVII—XVIII стст. Мінск. 2000.
• Іканапіс і разьба Беларусі XV—XVIII стст. Мінск. 2000

У культуры

Паштовая марка Беларусі

У 1996 годзе выява іконы была выкарыстана на паштовай марцы «Белпошты».

Зноскі

1. Балыкина Е. Н. ШЕДЕВРЫ ИКОНОПИСИ БЕЛАРУСИ XII—XVIII ВВ. Архівавана 28 лютага 2021. (руск.)
2. 1668
3. Куцейнаўская тыпаграфія. 1647. С. 334
4. Жывапіс барока Беларусі / Аўт.-склад. Н. Ф. Высоцкая. — Мн.: БелЭН; МФКД.2003. — 304 с.:іл. С. 41-42.