Ілія
рака ў Беларусі From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Ілія (Ілля[1]) — рака ў Лагойскім і Вілейскім раёнах Мінскай вобласці Беларусі, прыток ракі Вілія (басейн Нёмана).
Remove ads
Назва
На думку В. Жучкевіча, найбольш верагодна славянскае паходжанне ад тэрміна іл — ільная рака[2].
На думку К. Бугі, назву гэтай ракі славяне прынеслі з сабою са сваёй прарадзімы з-за Прыпяці[3].
На думку У. Тапарова, назва ракі, можа быць, суадносіцца з пруск. гідронімамі Ilantz, Ilauia, Ila, літ. Ylėlis, Ylyčia, лтш. Īle і г. д., якія параўноўваюць з лтш. īls «вельмі цёмны» або са слав. ilъ «глей»[4].
Remove ads
Водапісанне
Даўжыня 62 км. Плошча вадазбору 1220 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 8,8 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 1,8 ‰.
Асноўныя прытокі: Бачылаўка, Дроздка, Талва (справа), Каменка, Сліжанка, Мышкоўка, Выпрата, Баброўка, Жучок, Шчарка, Рыбчанка (злева); Прымае сцёк з меліярацыйных каналаў.

Пачынаецца за 2 км на захад ад вёскі Міхалкавічы ў межах Мінскага ўзвышша, упадае ў паўднёвы заліў Вілейскага вадасховішча. Замярзае ў сярэдзіне снежня, крыгалом у канцы сакавіка. У ніжнім цячэнні ракі размяшчаецца зона адпачынку Вілейка. Даліна невыразная, яе шырыня 2—3 км. Пойма забалочаная, нізкая, шырыня 0,3—0,5 км. Рэчышча ад вытоку на працягу 25 км каналізаванае, ніжэй звілістае. Шырыня яго ў межань у вярхоўі 5—10 м, ніжэй да 20 м.
У Іліі вядуцца: шчупак, акунь, плотка, лешч, лінь, карась, верхаводка, гусцяра; каштоўныя — мянтуз.[5]
Remove ads
Зноскі
- В. А. Жучкевич. Краткий топонимический словарь Белоруссии. Минск, 1974. С. 146.
- В. А. Жучкевич. Краткий топонимический словарь Белоруссии. Минск, 1974. С. 146.
- K. Būga. Rinktiniai raštai. III. Vilnius, 1961. P. 883.
- В. Н. Топоров. Прусский язык. I-K. Москва, 1980. С. 38-39.
Літаратура
Спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads