Інакенцій VIII

Інакенцій VIII (лац.: Innocentius PP. VIII, свецкае імя: Джанбатыста Чыба, італ.: Gianbattista Cibo; 1432 — 25 ліпеня 1492) — Папа Рымскі з 29 жніўня 1484 г. па 25 ліпеня 1492 года^[4].

Інакенцій VIII
лац.: Innocentius PP. VIII
213-ы папа 7 верасня 1484 — 25 ліпеня 1492
Папярэднік	Сікст IV
Пераемнік	Аляксандр VI
камерленга Калегіі кардыналаў[d] 19 студзеня 1484 — 29 жніўня 1484
Папярэднік	Giovanni Arcimboldi[d]
Пераемнік	Giovanni Michiel[d]
Roman Catholic Bishop of Molfetta[d] 16 верасня 1472 — 29 жніўня 1484
Дыяцэзія	Roman Catholic Diocese of Molfetta[d]
Папярэднік	Leonardo Palmero[d]
Пераемнік	Angelo Lacerti[d]
Roman Catholic Bishop of Savona[d] 5 лістапада 1466 — 16 верасня 1472
Дыяцэзія	Roman Catholic Diocese of Savona[d]
Папярэднік	Valerio Calderini[d]
Пераемнік	Pietro Gara[d]
кардынал з 7 мая 1473
Кардынал-святар 17 мая 1473 — студзень 1474
Папярэднік	Amico Agnifili[d]
Пераемнік	Girolamo Basso della Rovere[d]
Кардынал-святар студзень 1474 — 29 жніўня 1484
Папярэднік	Niccolò Fortiguerra[d]
Пераемнік	Giovanni Giacomo Sclafenati[d]
Адукацыя	Падуанскі ўніверсітэт
Дзейнасць	каталіцкі святар
Нараджэнне	1432[1][2][…] Генуя, правінцыя Генуя, Лігурыя, Італія
Смерць	25 ліпеня 1492[1][2] Рым, Папская вобласць
Пахаванне	Сабор Святога Пятра
Дынастыя	Cybo[d]
Бацька	Arano Cybo[d]
Маці	Teodorina de Mari[d][3]
Дзеці	Franceschetto Cybo[d] і Teodorina Cibo[d]
Кардынал з	1473
Медыяфайлы на Вікісховішчы

5 снежня 1484 Папа Інакенцій VIII выдаў булу «Summis desiderantes» супраць ведзьмаў.

У яго было дванаццаць афіцыйна прызнаных нашчадкаў: восем хлопчыкаў і чатыры дзяўчынкі^[5].

Зноскі

1. autori vari Enciclopedia dei Papi — 2000. Праверана 5 лютага 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2818964'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3725036'></a>
2. BeWeB Праверана 12 лютага 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q77541206'></a>
3. Pas L. v. Genealogics — 2003.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847329'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847326'></a>
4. Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 11 ліпеня 2007. Праверана 22 сакавіка 2015.
5. Бахарэвіч А. Каляндар Бахарэвіча. — Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2014. — С. 425