Іосіф Навумавіч Шапіра

Іосіф Навумавіч Шапіра (1887, Мінск, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя — 1961, Ленінград, РСФСР, Савецкі Саюз) — савецкі вучоны, медык-уролаг.

Іосіф Навумавіч Шапіра
Дата нараджэння	1887
Месца нараджэння	Мінск, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1961
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Праабражэнскія яўрэйскія могілкі
Род дзейнасці	уролаг, ваенны ўрач, выкладчык універсітэта
Месца працы	Obukhovskaya Hospital[d] Санкт-Пецярбургская дзяржаўная медыцынская акадэмія імя І. І. Мечнікава[d]
Альма-матар	Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Шапіра.

Біяграфія

Іосіф Навумавіч Шапіра нарадзіўся ў Мінску ў яўрэйскай сям’і Неваха Моўшавіча Шапіры. Акрамя Іосіфа ў сям’і было яшчэ 8 дзяцей, шэсць сыноў і дзве дачкі. Два яго браты таксама былі ўрачамі, адзін з іх Майсей Навумавіч Шапіра, урач-траўматолаг, намеснік наркама аховы здароўя Кіргізскай ССР. Савецкі кінааператар Яўген Шапіра  (руск.) даводзіўся яму пляменнікам, сынам роднага брата Веньяміна^[1].

Медыцынскую адукацыю атрымаў на медыцынскім факультэце Мюнхенскага ўніверсітэта (1908—1918), які скончыў са ступенню доктара медыцыны. Працаваў у клініцы нямецкага ўрача-ўролага Джэймса Ізраэля  (руск.)^[2]. Пасля вяртання ў Расію працаваў ва ўралагічным аддзяленні Абухаўскай бальніцы  (руск.) ў Санкт-Пецярбургу, пад кіраўніцтвам Барыса Мікалаевіча Хольцава^[3].

Па запрашэнні Хольцава з 1925 года выкладаў у Дзяржаўным інстытуце медыцынскіх ведаў  (руск.), прыват-дацэнт (1930)^[2].

Пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны Шапіра прызначаецца кансультантам-уролагам Паўночнага фронту, працаваў галоўным хірургам эвакашпіталяў Кіраўскай вобласці, а ў 1942—1945 гадах быў намеснікам галоўнага хірурга і галоўным уролагам эвакашпіталяў Наркамату аховы здароўя РСФСР.

Прафесар Іосіф Навумавіч Шапіра нарадзіўся ў 1961 годзе, быў пахаваны на Праабражэнскіх яўрэўскіх могілках у Санкт-Пецярбургу^[4].

Публікацыі

• • Шапиро, И.Н. Огнестрельные ранения органов мочевой и половой системы. — Ленинград: 2-й Ленингр. мед. ин-т, 1941. — 44 с.
  • Шапиро, И.Н. Огнестрельные повреждения органов мочевой и половой. — Киров: Кировск. обл. изд-во, 1942. — 31 с.

Зноскі

1. Елена Левитман. Семейный альбом (нявызн.). Библиотека журнала "МИШПОХА".
2. История кафедры урологии (нявызн.)(недаступная спасылка). Северо-Западный государственный медицинский университет имени И. И. Мечникова. Архівавана з першакрыніцы 2 верасня 2013. Праверана 3 жніўня 2021.
3. История урологии в Санкт-Петербургском городском гериатрическом медико-социальном центре (нявызн.). Санкт-Петербургский городской гериатрический центр.
4. Могила И.Н. Шапиро (нявызн.). Преображенское еврейское кладбище.