Іосіф Рыгоравіч Гурэвіч

Іосіф Рыгоравіч Гурэ́віч (нар. 26 сакавіка 1929, г. Курган, Расія) — беларускі вучоны ў галіне цепла- і масаабмену. Доктар тэхнічных навук (1978)^[1].

Іосіф Рыгоравіч Гурэвіч
Дата нараджэння	26 сакавіка 1929(1929-03-26) (96 гадоў)
Месца нараджэння	Курган, Кетоўскі раён, Курганская акруга[d], Уральская вобласць[d], РСФСР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Месца працы	Інстытут цепла- і масаабмену імя А. В. Лыкава
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук
Альма-матар	Нацыянальны даследчы ядзерны ўніверсітэт «МІФІ» (1951)

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Гурэвіч.

Біяграфія

Скончыў у 1951 годзе Маскоўскі інжынерна-фізічны інстытут. 3 1952 года ў Інстытуце цепла- і масаабмену Нацыянальнай АН Беларусі^[1].

Навуковая дзейнасць

Навуковыя працы па даследаванні пераўтварэнняў хімічнай энергіі паліва ў электрычную (тэорыя сітаватых электродаў з вадкім палівам, прынцыпы і ўмовы самарэгулявання работы электрахімічных генератараў энергіі і інш.)^[1].

Удзельнічаў у стварэнні першых у СССР паліўных элементаў для касмічных апаратаў^[1].

Творы

• Кристаллический триод и его применение. Мн., 1957 (разам з М. М. Сімкіным);
• Жидкостные пористые электроды. Мн., 1974 (разам з Ю. М. Вальфковічам, У. С. Багоцкім).

Зноскі

1. А. І. Болсун. Гурэвіч Іосіф Рыгоравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).