Генадзь Пятровіч Пашкоў

Гена́дзь Пятро́віч Пашко́ў (23 сакавіка 1948(1948-03-23), Малыя Ліпавічы, Віцебская вобласць — 1 снежня 2025(2025-12-01)) — беларускі паэт, перакладчык, публіцыст.

Генадзь Пятровіч Пашкоў
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	23 сакавіка 1948(1948-03-23)
Месца нараджэння	Малыя Ліпавічы, Кругліцкі сельсавет, Чашніцкі раён, Віцебская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Дата смерці	1 снежня 2025(2025-12-01) (77 гадоў)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Альма-матар	факультэт журналістыкі БДУ
Месца працы	Першы Нацыянальны канал Беларускага радыё Полымя Цэнтральны камітэт КПБ Тэатральная творчасць Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	публіцыст, перакладчык, паэт, пісьменнік, дзіцячы пісьменнік, журналіст
Гады творчасці	з 1967
Жанр	лірыка
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР Саюз пісьменнікаў Беларусі Саюз беларускіх пісьменнікаў (2005)
Прэміі	Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1986)
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся 23 сакавіка 1948 года ў вёсцы Малыя Ліпавічы Чашніцкага раёна Віцебскай вобласці ў сям’і служачых Пятра Трафімавіча і Марыі Харытонаўны Пашковых. У 1953 годзе разам з бацькамі пераехаў у Смаргонскі раён Гродзенскай вобласці.

Пасля сканчэння Войстамскай сярэдняй школы ў 1966 годзе паступіў на факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. У 1971—1972 гадах працаваў рэдактарам літаратурна-драматычных перадач для дзяцей і юнацтва на Беларускім радыё. З 1972 года ў часопісе «Полымя» — загадчык рэдакцыі, затым адказны сакратар, з 1979 года — намеснік галоўнага рэдактара. Член Саюза пісьменнікаў БССР з 1977 года. З 1989 года быў таксама кансультантам гуманітарнага аддзела ў апараце ЦК КПБ, працаваў намеснікам галоўнага рэдактара часопіса «Тэатральная Беларусь», рэдагаваў «Цэнтральную газету». З лютага 1996 года да 2008 года — дырэктар выдавецтва «Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі». З 2008 года да 2016 года — першы сакратар Саюза пісьменнікаў Беларусі.

Памёр 1 снежня 2025 года^[1].

Творчасць

У друку выступаў з 1967 года.

Выдаў зборнік паэзіі «Кляновік» (1975), «Дыстанцыя небяспекі» (1979), «Гравюры дарог» (1981), «Зямлю слухаю» (1983), «Маналог на кастрышчы» (1986), «Крокі» (1988), «Люблю, спадзяюся, жыву» (1990), «Журавінавы востраў» (1998), «Тваім святлом благаславёны» (2006). У паэтычных зборніках Г. Пашкова гучыць роздум пра будучыню, гісторыю і культуру роднага краю, сэнс чалавечага існавання, складанасць часу, асэнсаванне ўбачанага ў іншых краінах, тэма кахання. Ім створаны паэтычныя вобразы М. Багдановіча, К. Каліноўскага, Я. Купалы, Ф. Скарыны. Вершы паэта рамантычна ўзнёслыя, глыбока лірычныя, прывабліваюць маляўнічымі краявідамі^[2].

Выйшаў зборнік паэзіі для дзяцей «Дзяўчынка з блакітным мячыкам» (1986), «Пціч» (1991), «Зорнае поле» (1999), кнігі нарысаў «Будзень як свята» (1977), «Палескія вандроўнікі» (1998). З’яўляецца адным з аўтараў дакументальнага фільма «Я зямлю люблю так…».

На беларускую мову ён пераклаў асобныя творы азербайджанскіх, армянскіх, латышскіх, рускіх, таджыкскіх, украінскіх паэтаў.

Узнагароды

• прэмія Ленінскага камсамола Беларускай ССР (1986) — за паэтычныя зборнікі «Чырвоны жаўрук» і «Дыстанцыя небяспекі»,
• Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры (1998, у сааўтарстве) — за лірыка-дакументальную аповесць «Палескія вандроўнікі»,
• Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь (2013)^[3].

Бібліяграфія

• Кляновік: вершы / Г. П. Пашкоў. — Мн., 1975.
• Будзень як свята: нарысы / Г. П. Пашкоў. — Мн., 1977.
• Дыстанцыя небяспекі: лірыка / Г. П. Пашкоў. — Мн., 1979.
• Зямлю слухаю: лірыка / Г. П. Пашкоў. — Мн., 1983.
• Маналог на кастрышчы: кніга вершаў / Г. П. Пашкоў. — Мн., 1986.
• Дзяўчынка з блакітным мячыкам: кніга паэзіі / Г. П. Пашкоў. — Мн., 1986.
• Крокі: вершы, паэма / Г. П. Пашкоў. — Мн., 1988.
• Люблю, спадзяюся, жыву: лірыка / Г. П. Пашкоў. — Мн., 1990.
• Журавінавы востраў: кніга паэзіі / Г. П. Пашкоў. — Мн., 1998.
• Тваім святлом благаславёны: вершы і паэма / Г. П. Пашкоў. — Мн., 2006^[4].