Ісмаіл Самані

Абу Ібрахім Ісма'іл ібн Ахмад Самані (перс.: ابو ابراهیم اسماعیل بن احمد سامانی, тадж.: Абу Иброҳим Исмоил ибни Аҳмади Сомонӣ, красавік 849, Фергана - 24 лістапада 907, Бухара) — эмір з дынастыі саманідаў, заснавальнік моцнай дзяржавы ў Сярэдняй Азіі.

Ісмаіл Самані
перс.: ابو ابراهیم اسماعیل بن احمد
Emir of Samanid state[d] верасень 892 — 24 лістапада 907
Папярэднік	Nasr I[d]
Пераемнік	Ahmad Samani[d]
Нараджэнне	чэрвень 849 Фергана, Узбекістан
Смерць	24 лістапада 907 (58 гадоў) Бухара, Узбекістан
Месца пахавання	Samanid Mausoleum[d]
Род	Дзяржава Саманідаў[d]
Бацька	Ahmad ibn Asad[d]
Дзеці	Ahmad Samani[d]
Веравызнанне	іслам
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Намеснік свайго брата Насра ў Бухары (874-892). Застаўся ў гэтым горадзе і пасля таго як з прычыны смерці свайго брата стаў эмірам Маверанахра (892-907) і ў 893 годзе быў зацверджаны ў гэтым сане халіфам. У тым жа годзе ён распачаў паход на Тараза, заваяваў гэты горад і ператварыў яго галоўную царкву ў мячэць. Змагаўся ў Маверанахры з Сафарыдам Амрам ібн Лейсам. Нягледзячы на тое, што халіф абвясціў аб зняцці Ісмаіла і яго правінцыя была падараваная Амру, пасля перамогі Самані (900) халіф выказаў пераможцу сваё задавальненне.

Маўзалей Саманідаў ў Бухары
Маўзалей Саманідаў ў Бухары	Манумент Ісма'іла Самані ў Душанбе

Ушанаванне памяці

• У яго гонар названы Пік Ісмаіла Самані