Іван Ягоравіч Марчанка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Марчанка.

Іван Ягоравіч Марчанка (2 чэрвеня 1923, Людкоў, Быхаўскі раён, Магілёўская вобласць — 19 красавіка 1997) — беларускі гісторык. Член-карэспандэнт АН Беларусі (1980). Доктар гістарычных навук (1969), прафесар (1980).

Іван Ягоравіч Марчанка
Дата нараджэння	2 чэрвеня 1923(1923-06-02)
Месца нараджэння	Людкоў, Глухоўская воласць[d], Быхаўскі павет, Расійская імперыя
Дата смерці	19 красавіка 1997(1997-04-19) (73 гады)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	гісторык
Месца працы	Інстытут гісторыі НАНБ
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук (1969)
Навуковае званне	член-карэспандэнт АН БССР (1980) прафесар[d] (1980)
Альма-матар	БДПУ
Узнагароды

Біяграфія

Скончыў у 1941 годзе Слаўгарадскую СШ. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Скончыў у 1950 годзе Мінскі педагагічны інстытут, у 1954 годзе аспірантуру пры ім. У 1945—1951 гадах працаваў на партыйнай рабоце. З 1954 года ў Інстытуце гісторыі АН БССР працаваў навуковым супрацоўнікам, вучоным сакратаром, з 1962 года загадчык сектарам, загадчык аддзелам, адначасова ў 1962—1968 і 1975—1981 гадах намеснік дырэктара па навуковай рабоце. З 1993 года галоўны навуковы супрацоўнік Інстытута гісторыі НАН Беларусі^[1].

Навуковая дзейнасць

Асноўныя працы па гісторыі: рабочага класа, калгаснага сялянства і культурнага будаўніцтва. Даследаваў праблемы аднаўлення і развіцця прамысловасці і сельскай гаспадаркі, вытворчай і грамадска-палітычнай дзейнасці працаўнікоў. Адзін з аўтараў «Истории Белорусской ССР» у 5 тамах (1973—1975), «Истории Минска» (1967), «Истории Белорусской ССР» (1977), кніг: «Полоцк. Исторический очерк» (1987), «Нарысы гісторыі Беларусі» (ч. 2, 1995) і іншых калектыўных прац. Аўтар больш 150 навуковых прац, у тым ліку 10 манаграфій^[1].

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі (1942, 1945), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1976), Айчыннай вайны I ступені (1985), медалямі^[1].