Аландская канвенцыя 1921

Аландская канвенцыя 1921 — другая канвенцыя аб дэмілітарызаваным і нейтральным статусе Аландскіх астравоў, падпісаная падчас Аландскага крызісу і пацверджаная Лігай Нацый. Падпісантамі сталі Фінляндыя, Швецыя, Германія, Вялікабрытанія, Францыя, Італія, Данія, Польшча, Эстонія і Латвія. Статус дэмілітарызаванай зоны краіна набыла яшчэ па першай канвенцыі 1856 і дагавор 1921 толькі замацаваў яго; статус нейтральнай тэрыторыі з’явіўся ўпершыню тут.

Аландская канвенцыя 1921
Дата падпісання	20 кастрычніка 1921
Бакі	Фінляндыя, Швецыя, Каралеўства Данія, Эстонія, Францыя, Вялікабрытанія, Каралеўства Італія, Латвія, Польшча, Веймарская рэспубліка

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Аландскія канвенцыі.

Паводле гэтага дакумента, на астравах не могуць знаходзіцца нічыя войскі, не могуць будавацца ваенныя фартыфікацыі, не дзейнічае прызыў у фінскую армію для мясцовых грамадзян і рэзідэнтаў, якія пражылі тут больш за пяць гадоў.

Дзеянне канвенцыі было падмацавана савецка-фінскай дамовай, заключанай пасля Зімняй вайны 1939—1940, спынена падчас Вайны-працягу 1941—1944 і адноўлена паводле Парыжскага міру 1947.

Зноскі