Альбер дэ Бральі

Жак Віктор Альбер дэ Бральі, герцаг дэ Бральі (фр.: Jacques Victor Albert de Broglie, duc de Broglie, 13 чэрвеня 1821, Парыж — 19 студзеня 1901, Парыж) — французскі дзяржаўны і палітычны дзеяч, двойчы прэм’ер-міністр Францыі з 1873 па 1874 год і ў 1877 годзе.

Альбер дэ Бральі
фр.: Albert, 4e duc de Broglie фр.: Jacques-Victor-Albert de Broglie
кіраўнік урада Францыі[d] 24 мая 1873 — 22 мая 1874
Папярэднік	Жуль Арман Дзюфор
Пераемнік	Эрнэст Курто дэ Сісэ
прэм’ер-міністр 17 мая 1877 — 23 лістапада 1877
Папярэднік	Жуль Сімон
Пераемнік	Гаэтан дэ Рашбуэ
Амбасадар Францыі ў Вялікабрытаніі[d] 1872 — 1873
Папярэднік	Philippe de Rohan-Chabot[d]
Пераемнік	Louis, duc de Decazes[d]
старшыня 1893 — 1894
Папярэднік	Gustave Servois[d]
Пераемнік	Auguste Longnon[d]
10-ы Месца № 18 у Французскай акадэміі[d] 20 лютага 1862 — 19 студзеня 1901
Папярэднік	Jean-Baptiste Henri Lacordaire[d]
Нараджэнне	13 чэрвеня 1821(1821-06-13)[1][2][…] Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Смерць	19 студзеня 1901(1901-01-19)[1][3][…] (79 гадоў) Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	Могілкі Бральі[d]
Бацька	Віктор дэ Бральі
Маці	Albertine, baroness Staël von Holstein[d]
Жонка	Pauline de Galard de Brassac de Béarn[d]
Дзеці	Henri Amédée de Broglie[d], Victor de Broglie[d], Emmanuel de Broglie[d] і François Marie Albert de Broglie[d]
Партыя	арлеаністы[d]
Член у	Французская акадэмія (19 студзеня 1901)[4] Ліга французскай айчыны[d] Акадэмія маральных і палітычных навук[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Таварыства гісторыі Францыі[d]
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў Парыжы ў арыстакратычнай сям’і, якая займала важнае месца ў палітычным жыцці Францыі. Яго бацька, Віктор дэ Бральі, быў прэм’ер-міністрам Францыі ў часы Ліпеньскай манархіі. З дзяцінства атрымаў выдатную адукацыю і захапляўся гісторыяй і палітыкай.

Ён пачаў сваю кар’еру як гісторык і пісьменнік, але з цягам часу перайшоў у палітыку, дзе падтрымліваў манархічныя і кансерватыўныя ідэі. Яго галоўнай мэтай было ўмацаванне ўлады манархістаў у рэспубліканскай Францыі.

Упершыню стаў прэм’ер-міністрам Францыі 24 мая 1873 года. Яго ўрад выступаў за ўзмацненне манархічных тэндэнцый і абмежаванне ўплыву рэспубліканцаў. Ён імкнуўся аднавіць манархію, але сутыкнуўся з супрацівам у парламенце. У выніку яго першы тэрмін скончыўся 16 лістапада 1874 года.

У 1877 годзе ён зноў заняў пасаду прэм’ер-міністра пасля крызісу, звязанага з палітычнай нестабільнасцю. Аднак гэты ўрад праіснаваў усяго некалькі месяцаў, бо рэспубліканскія сілы мелі вялікую падтрымку ў грамадстве. Ён пакінуў пасаду 19 лістапада 1877 года пасля паразы манархістаў на парламенцкіх выбарах.

Быў адным з апошніх буйных манархістаў, якія спрабавалі аднавіць каралеўскую ўладу ў Францыі. Пасля яго сыходу з палітыкі манархічны рух у краіне паступова страціў уплыў. Ён таксама застаўся ў гісторыі як таленавіты гісторык і пісьменнік, які прысвяціў шмат прац даследаванню французскай палітычнай гісторыі.