Аляксандр Міхайлавіч Шырокаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Шырокаў.

Аляксандр Міхайлавіч Шырокаў (14 верасня 1924, в. Зааўраг, цяпер Кіраўская вобласць, Расія — 14 кастрычніка 2003) — беларускі вучоны ў галіне тэхнічнай кібернетыкі і тэорыі інфармацыі. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1977), доктар тэхнічных навук (1972), прафесар (1973). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР (1975). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

Аляксандр Міхайлавіч Шырокаў
Дата нараджэння	14 верасня 1924(1924-09-14)
Месца нараджэння	Зааўраг[d], Арлоўскі раён[d], Вяцкая акруга[d], Горкаўскі край[d], РСФСР, СССР
Дата смерці	14 кастрычніка 2003(2003-10-14) (79 гадоў)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	навуковец, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	тэхнічная кібернетыка
Месца працы	Мінскае вышэйшае інжынернае зенітна-ракетнае вучылішча БДУ Інстытут сучасных ведаў імя А. М. Шырокава
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук (1972)
Навуковае званне	прафесар[d] (1973) член-карэспандэнт АН БССР (1977)
Узнагароды

Біяграфія

Скончыў Ваенную інжынерную радыётэхнічную акадэмію (1953). З 1963 года займаўся навукова-педагагічнай дзейнасцю ў Мінскім вышэйшым інжынерным зенітным ракетным вучылішчы СПА, з 1980 года ў Белдзяржуніверсітэце, з 1982 года загадчык кафедры, дэкан Белдзяржуніверсітэта.

З 1990 года стваральнік і рэктар недзяржаўнага Інстытута сучасных ведаў.

Навуковая дзейнасць

Навуковыя працы ў галіне тэхнічнай кібернетыкі: тэорыя надзейнасці і эксплуатацыі складаных радыёэлектронных сістэм, сістэмны аналіз, ацэнка і забеспячэнне якасці складаных сістэм. Атрымаў вынікі ў галіне вызначэння заканамернасцяў эвалюцыі складаных тэхнічных сістэм і распрацоўкі метадаў ацэнкі характарыстык якасці складаных тэхнічных сістэм на ранніх этапах.

Аўтар больш за 200 навуковых прац, у т. л. 5 манаграфій, 12 вынаходстваў.

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі (1945, 1965), Айчыннай вайны II ступені (1985), «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» II ступені (1977), медалямі^[1][2][3].

Асноўныя працы

• Основы надежности и эксплуатации электронной аппаратуры. — Мн., 1965.
• Надежность радиоэлектронных устройств. — М., 1972.
• Основы теории комплектования. — Мн., 1987.