Аляксандр Рыгоравіч Строганаў

Аляксандр Рыгоравіч Стро́ганаў^[1] (руск.: Алекса́ндр Григо́рьевич Стро́ганов; 1795—1891) — дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, генерал-ад’ютант, граф, член Дзяржаўнага савета, міністр унутраных спраў (1839—1841).

Аляксандр Рыгоравіч Строганаў
Дата нараджэння	31 снежня 1795 (11 студзеня 1796)
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	2 (14) жніўня 1891 (95 гадоў)
Месца смерці	Адэса, Адэскі павет, Херсонская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Старыя хрысціянскія могілкі[d]
Бацька	Grigorij Aleksandrovič Stroganov[d]
Маці	Anna Trubetskaya[d]
Жонка	Nataliya Viktorovna Stroganova[d]
Дзеці	Grigori Alexandrovitch Stroganov[d] і Natalya Stroganova[d]
Альма-матар	Інстытут інжынераў шляхоў зносін[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Род войскаў	артылерыя
Гады службы	1813—1863
Званне	генерал-ад’ютант, генерал ад артылерыі
Камандаваў	Таварыш міністра ўнутраных спраў (1834—1839) Чарнігаўскі, Палтаўскі і Харкаўскі генерал-губернатар (1836—1838) Міністр унутраных спраў (1839—1841) Ваенны губернатар Санкт-Пецярбурга (1854—1854) Наварасійскі і Бесарабскі генерал-губернатар (1854—1863)
Бітвы/войны	Вайна Шостай кааліцыі: Бітва пры Дрэздэне Бітва пад Кульмам Бітва народаў Узяцце Парыжа Паўстанне 1830 года
Узнагароды і званні
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Выхоўваўся ў Корпусе інжынераў шляхоў зносін; уступіў у Лейб-гвардыі артылерыйскую брыгаду, удзельнічаў у бітвах пад Дрэздэнам, Кульмам, Лейпцыгам; знаходзіўся пры заняцці Парыжа; у 1831 годзе ўдзельнічаў у падаўленні паўстання 1830—1831 гадоў. У 1834 годзе Строганаў прызначаны намеснікам міністра ўнутраных спраў.

У 1836—1839 гадах быў чарнігаўскім, палтаўскім і харкаўскім генерал-губернатарам, а з 1839 года па 1841 год кіраваў Міністэрствам унутраных спраў Расійскай Імперыі.

З 1849 года быў членам Дзяржаўнага савета. Прабыўшы год (1854) ваенным губернатарам Пецярбурга, ён потым быў каля 9 гадоў Новарасійскім і Бесарабскім генерал-губернатарам. У бытнасць у Адэсе граф Строганаў цікавіўся дзейнасцю тамтэйшага Таварыства гісторыі і старажытнасцяў Расіі, быў яго прэзідэнтам і зрабіў вельмі шмат каштоўных ахвяраванняў у музей. Велічэзную сваю бібліятэку ён адпісаў Томскаму ўніверсітэту.