Алівія дэ Хэвіленд

Алівія дэ Хэвіленд (англ.: Olivia de Havilland; 1 ліпеня 1916, Токіа — 26 ліпеня 2020, Парыж) — англа-амерыканская актрыса, адна з самых папулярных і запатрабаваных галівудскіх актрыс 1930-х і 1940-х гадоў, уладальніца двух «Оскараў» за найлепшую жаночую ролю (1946, 1949).Яна найбольш вядомая сваімі ролямі ў фільмах «Прыгоды Робін Гуда» (1938), «Знесеныя ветрам» (1939), «Спадчынніца» (1949) і «Цішэй, цішэй, дарагая Шарлота» (1964).

Алівія дэ Хэвіленд
англ.: Olivia de Havilland
Дата нараджэння	1 ліпеня 1916(1916-07-01)[1][2][…]
Месца нараджэння	Токіа, Японская імперыя[3][4][…]
Дата смерці	26 ліпеня 2020(2020-07-26)[5][3][…] (104 гады)
Месца смерці	XVI акруга Парыжа, Францыя[3][4][…]
Месца пахавання	Пер-Лашэз[6]
Грамадзянства	ЗША[7]  Вялікабрытанія[7]  Францыя[8][9]
Бацька	Уолтэр дэ Хэвіленд[d][10][11][…]
Маці	Ліліян Фантэйн[d][10][11][…]
Муж	Маркус Гудрых[d][12] і П’ер Галант[d][11][12]
Дзеці	Гізель Галант[d] і Бенджамін Брыгс Гудрых[d]
Адукацыя	Los Gatos High School[d] (1934)[13][7][…] Notre Dame High School[d][7] Mills College at Northeastern University[d][13][7][…]
Месца працы	Warner Brothers[14]
Прафесія	тэлеактрыса, тэатральная актрыса, кінаактрыса, сцэнарыст, актрыса
Кар’ера	1935—1988
Узнагароды	Volpi Cup for Best Actress[d] (1949) Golden Globe for best actress[d] (1950) honorary doctor of the University of Hertfordshire[d] (1998) зорка на галівудскай «Алеі славы» (8 лютага 1960)
IMDb	ID 0000014
oliviadehavilland.net
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзілася ў Токіа, дзе яе бацька выкладаў у брытанскім каледжы. Яе маці Ліліян Аўгуста Руз, была тэатральнай актрысай, вядомай публіцы пад псеўданімам Ліліян Фантэйн, а бацька, Уолтар Огастас дэ Хэвіленд, брытанскім адвакатам. Пасля разводу бацькоў яна разам з маці і сястрой пераехала ў Каліфорнію.

Яе акцёрская кар’ера стартавала ў пачатку 1930-х гадоў. Дэбютнай для Алівіі стала роля Герміі ў пастаноўцы «Сон у летнюю ноч», якая была паказана ў знакамітым тэатры Галівуд-Боўл у Лос-Анджэлесе. Усё ж у 1935 годзе яна прамяняла тэатральную кар’еру на кіно. Прапанову першага кантракту атрымала ў 18 гадоў ад студыі Warner Brothers. Сярод яе ранніх фільмаў такія прыгодніцкія стужкі, як «Адысея капітана Блада» (1935), «Атака лёгкай кавалерыі» (1936), «Прыгоды Робін Гуда» (1938). У 1930-я гады здымалася ў асноўным у пары з Эралам Флінам.

За гады прафесійнай кар’еры Алівія дэ Хэвіленд заваявала дзве прэміі «Оскар» за фільмы «Кожнаму сваё» (1946) і «Спадчынніца» (1949), двойчы станавілася лаўрэаткай прэміі «Залаты глобус». На Галівудскай алеі ў Лос-Анджэлесе ёсць яе зорка. Апошняй карцінай, у якой знялася дэ Хэвіленд, стала карціна «Пяты мушкецёр» (1979).

Памерла ў сне ў сваім доме ў Парыжы.

Барацьба за правы акцёраў

Дзякуючы сваёй знешнасці актрыса атрымлівала рамантычныя ролі, нягледзячы на імкненне да больш складаных акцёрскіх задач. Яе расчараванне прывяло да таго, што яна падала ў суд на кампанію Warner Bros. у 1943 годзе, калі студыя хацела пакінуць яе на кантракце пасля яго заканчэння, сцвярджаючы, што яна павінна прапрацаваць яшчэ паўгода з прычыны адмоў ад роляў. Апеляцыйны суд у Каліфорніі вынес пастанову на яе карысць, пастанавіўшы, што студыя не можа працягваць кантракт без згоды выканаўцы. Рашэнне суду дагэтуль неафіцыйна называецца «законам дэ Хэвіленд».

Фільмаграфія

• 1938 — Прыгоды Робін Гуда
• 1939 — Знесеныя ветрам

Прэміі

• «Оскар» 1947 — «Найлепшая жаночая роля» («Кожнаму — сваё»)
• «Оскар» 1950 — «Найлепшая жаночая роля» («Спадчынніца»)
• «Залаты глобус» 1950 — «Найлепшая жаночая роля ў драме» («Спадчынніца»)
• «Залаты глобус» 1987 — «Найлепшая жаночая роля другога плана ў міні-серыяле ці тэлефільме» («Анастасія: Загадка Ганны»)
• Венецыянскі кінафестываль 1949 — Кубак Вольпэ за найлепшую жаночую ролю («Змяіная яма»)