Андрэй Вікенцьевіч Бурдзейка

Андрэй Вікенцьевіч Бурдзейка (8 (20) чэрвеня 1899, Мінск — 1941?) — беларускі гісторык, даследчык гісторыі беларускага права.

Андрэй Вікенцьевіч Бурдзейка
Дата нараджэння	8 (20) чэрвеня 1899
Месца нараджэння	Мінск, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1941
Грамадзянства	Беларуская ССР
Род дзейнасці	гісторык
Месца працы	Нацыянальны гістарычны музей Рэспублікі Беларусь
Альма-матар	БДУ

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Бурдзейка.

Біяграфія

Скончыў БДУ (1925). Яго навуковым кіраўніком быў рэктар БДУ У. І. Пічэта. Працаваў навуковым супрацоўнікам у Беларускім дзяржаўным музеі. Вывучаў Статуты Вялікага Княства Літоўскага. Даказаў існаванне прыгонніцтва ў ВКЛ. Упершыню ў беларускай гістарыяграфіі адзначыў ролю Навагрудка як сталіцы ВКЛ у ХIII ст. Арыштаваны АДПУ БССР 19 ліпеня 1930 г. па справе «Саюза вызвалення Беларусі». 10 красавіка 1931 г. асуджаны на 5 гадоў ссылкі, якую адбываў у Елабузе (Татарстан). Рэабілітаваны ў 1957 г.

Працы

• Нарыс сацыяльна-эканамічнага жыцця места Навагрудку ў XVI ст. // Гістарычна-археалагічны зборнік. — 1927. — № 1.
• Нарыс сацыяльна-эканамічнага жыцьця места Наваградку ў XVI сталецьці // ARCHE Пачатак. — 2009. — № 7. — С. 648—666.
• Землеўласнік і земляроб па Літоўскаму статуту 1566 г. // Працы БДУ = Труды БГУ. — 1927. — № 14 — 15.; 1928. — № 20.
• Земляўласьнік і земляроб па Літоўскім Статуце 1566 году // ARCHE Пачатак. — 2009. — № 7. — С. 921—956.
• Прыказ Вялікага княства Літоўскага (фонд установы і функцыі) // Працы Класа гісторыі. Т. 3 (1930). С. 524—550.
• Гістарычны аддзел: праводнік-лістоўка (Беларускі дзяржаўны культурна-гістарычны музей у Менску). Менск, 1930. — 16 с.

Зноскі