Андрэй Генадзевіч Скурко

Андрэ́й Гена́дзевіч Скурко́ (нар. 12 сакавіка 1978, Крывічы, Мядзельскі раён) — беларускі журналіст, рэдактар газеты «Наша Ніва».

Андрэй Генадзевіч Скурко
Род дзейнасці	журналіст, паэт
Дата нараджэння	12 сакавіка 1978(1978-03-12) (47 гадоў)
Месца нараджэння	Крывічы, Крывіцкі сельсавет, Мядзельскі раён, Мінская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Месца працы	Наша Ніва Беларускі ПЭН
Альма-матар	філалагічны факультэт БДУ
Член у	Беларускі ПЭН

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Скурко.

Біяграфія

Скончыў філалагічны факультэт БДУ па спецыяльнасці «Беларуская філалогія». Аўтар «Нашай Нівы» з 1998 года, з 2000 года намеснік галоўнага рэдактара. У 2006 годзе абраны намеснікам старшыні Беларускага ПЭН-Цэнтра. Выйшаў з яго ў 2019 годзе^[1].

З 1 снежня 2006 года да 2017 года галоўны рэдактар тыднёвіка «Наша Ніва»^[2]. Пасля перадачы паўнамоцтваў Ягору Марціновічу стаў кіраўніком аддзела рэкламы і маркетынгу «Нашай Нівы» і сцэнарыстам дзіцячага часопіса «Асцярожна: дзеці!».

Палітычны пераслед

8 ліпеня 2021 года разам з іншымі журналістамі «Нашай Нівы» быў арыштаваны нібыта за арганізацыю пратэстаў^[3][4]. 12 ліпеня 2021 года сумеснай заявай дзесяці арганізацый, сярод якіх Праваабарончы цэнтр «Вясна», Беларуская асацыяцыя журналістаў, Беларускі Хельсінкскі камітэт, Беларускі ПЭН-цэнтр, Прававая ініцыятыва, прызнаны палітычным зняволеным^[5][6].

Па заканчэнні трох сутак арышту абвінавачванне за падрыхтоўку пратэстаў не было высунутае, але затрыманне было працягнутае паводле ч. 2 арт. 216 КК («Нанясенне маёмаснай шкоды без прыкмет раскрадання»)^[7]. Праваабарончы цэнтр «Вясна» паведаміў, што рэдактараў «Нашай Нівы» трымаюць за кратамі за нібыта нявыплату камунальных паслуг на суму 3500 BYN^[7]. Увесь час зняволення ў ізалятары на Акрэсціна рэдактары «Нашай Нівы», як і іншыя палітычныя вязні, сядзелі без зменнай бялізны, перадач. Ім не выдавалі матрацы і пасцельнай бялізны, яны спалі на доле або голых металічных ложках^[8]. 21 ліпеня 2021 года пераведзены ў СІЗА-1 Мінска^[9]. Скурко, які хварэе на дыябет, 13 дзён не атрымліваў неабходных лекаў, яму была дыягнаставана пнеўманія^[10].

15 сакавіка 2022 года Скурко атрымаў два з паловай гады калоніі за нявыплату камунальных паслуг^[11].

Для маленькага сына ўвесь час зняволення пісаў дзіцячыя вершы, якія склалі аснову зборніка «Пра сланоў і барсучкоў», выдадзенага ў 2022 годзе. Таксама за кратамі Скурко пераклаў «Доктара Айбаліта» Карнея Чукоўскага, які ў перакладзе стаў беларускім «Доктарам Будзь-Здароў»^[12].

Цалкам адбыўшы прысуджаны тэрмін зняволення, вызваліўся з магілёўскай калоніі 18 жніўня 2023 года.

Сям’я

Жанаты з Паўлінай Скурко. У шлюбе гадуе сына^[13].

Зноскі

1. Філосаф Алесь Анціпенка заявіў пра выхад з Беларускага ПЭН-Цэнтр // nashaniva.by 30 кастрычніка 2019
2. Тое, што нас яднае(недаступная спасылка) // Наша Ніва, 7 снежня 2006
3. Massive crackdown on independent media throughout Belarus (англ.). Белсат (8 ліпеня 2021). Праверана 8 ліпеня 2021.
4. Силовики пришли в издание «Наша Ніва»: у сотрудников и в офисе провели обыски, сайт недоступен (обновляется) (руск.). ZERKALO.IO (8 ліпеня 2021). Праверана 8 ліпеня 2021.
5. Коваль, Илья. В Беларуси ряд сотрудников издания "Наша Нива" признали политзаключенными (руск.). Deutsche Welle (13 ліпеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 13 ліпеня 2021. Праверана 13 ліпеня 2021.
6. Праваабаронцы прызналі палітвязнямі чатырох супрацоўнікаў "Нашай Нівы"  (бел.). Еўрапейскае радыё для Беларусі (12 ліпеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2021. Праверана 13 ліпеня 2021.
7. Хроніка палітычнага пераследу 19 ліпеня (нявызн.). Праваабарончы цэнтр «Вясна» (19 ліпеня 2021). Праверана 19 ліпеня 2021.
8. Андрэй Скурко не вызвалены. Яго затрымалі зноў, за што — невядома (нявызн.). Новы Час (19 ліпеня 2021). Праверана 19 ліпеня 2021.
9. Ягора Марціновіча і Андрэя Скурко пераводзяць у СІЗА на Валадарку (нявызн.). Белсат (21 ліпеня 2021). Праверана 27 ліпеня 2021.
10. БАЖ просіць улады перавесці Андрэя Скурко ў грамадзянскую бальніцу  (бел.). Новы Час (29 ліпеня 2021). Праверана 23 кастрычніка 2021.
11. Ягору Марціновічу і Андрэю Скурко далі па два з паловай года калоніі  (бел.). Новы Час (15 сакавіка 2022). Праверана 1 красавіка 2022.
12. Выйшаў на волю Андрэй Скурко  (бел.). Наша Ніва (18 жніўня 2023). Праверана 18 жніўня 2023.
13. Sýkorová, Lucie. Běloruský novinář cituje v dopisech z vězení Švejka: „Věznice je nejbezpečnější místo na světě.“ (чэшск.). HlídacíPes.org  (чэшск.) (27 жніўня 2021). Архівавана з першакрыніцы 23 кастрычніка 2021. Праверана 23 кастрычніка 2021.