Антыёх III Вялікі

Антыёх III Вялікі (241—187 да н.э.): цар сірыйскі (223—187 да н.э.); сын Селеўка II і Лаодыкі.

Антыёх III
Αντίοχος Γ' ο Μέγας
Мармуровы бюст Антыёха III Луўр, Парыж
6-ы цар Імперыі Селеўкідаў 223 — 187 да н.э.
Папярэднік	Селеўк III Кераўн
Пераемнік	Селеўк IV Філапатар
Нараджэнне	каля 242 да н.э.[1][2] Сузы, Шуш[d], Цэнтральны раён[d], Шуш[d], Хузестан, Іран
Смерць	187 да н.э.[1] Сузы, Шуш[d], Цэнтральны раён[d], Шуш[d], Хузестан, Іран
Род	Селеўкіды[d]
Бацька	Селеўк II Калінік[3]
Маці	Лаадыка II
Жонка	Лаадыка III і Euboea of Chalcis[d]
Дзеці	Клеапатра I, Селеўк IV Філапатар[4], Антыёх IV Эпіфан[d][5][3][…], Лаадыка IV, Антыёх Малодшы[d], Антыяхіда[d], Ardys[d] і Mithridates[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Прыдомак «Вялікі» атрымаў за паход на ўсход, слядамі Аляксандра Македонскага, у выніку чаго дадаў да сваёй дзяржавы Арменію, Бактрыю, Парфію.

Спроба заваяваць Грэцыю выклікала канфлікт з Рымам, якога Антыёх, відавочна, не здолеў прадбачыць, а ў выніку прывяла да паразы ад Сцыпіёна пад Магнесіяй  (руск.) (190 да н.э.) і заключэння Апамейскага мірнага дагавору  (англ.) (188 да н.э.) згодна з якім Антыёх мусіў саступіць частку тэрыторыі.

Верагодныя выявы — на манетах рознага часу праўлення; таксама — мармуровая галава, што захоўваецца ў Луўры (была знойдзеная ў Італіі Напалеонам III; з'яўляе Антыёха на вяршыні магутнасці)^[6].

Зноскі

1. Антиох III Великий // Еврейская энциклопедия — СПб.: 1908. — Т. 2. — С. 775–777.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21096035'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4173137'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q20891573'></a>
2. Любкер Ф. Antiochus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 98–100.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q101490'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1459210'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q694826'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4135787'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24933120'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q30059240'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4249594'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q45275871'></a>
3. Антіохъ // Энциклопедический лексикон — СПб.: 1835. — Т. 2. — С. 373–374.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21282453'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4532135'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q50184348'></a>
4. Никифор (Бажанов) Селевк IV // Иллюстрированная полная популярная библейская энциклопедия в 4-х выпусках. Выпуск III — М.: 1892.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21451927'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4319916'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q25297925'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4086271'></a>
5. Антиох IV Епифан // Еврейская энциклопедия — СПб.: 1908. — Т. 2. — С. 777–780.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21096035'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4173137'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24972576'></a>
6. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)