Архітэктоніка (літаратура)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Архітэктоніка.

Архітэкто́ніка (стар.-грэч.: ἀρχιτεκτονική — будаўнічае мастацтва) — пабудова мастацкага твора. Часцей ужываецца ў тым жа значэнні тэрмін кампазіцыя, прычым ва ўжыванні не толькі да твора ў цэлым, але і да асобных яго элементаў: кампазіцыя вобраза, сюжэту, страфы і да т. п. Архітэктоніка — галоўны (асноўны) прынцып пабудовы і агульная сістэму сувязяў паміж асобнымі часткамі кампазіцыі мастацкага цэлага. У паняцце архітэктонікі ўваходзіць як знешняя структура твора, так і пабудова сюжэту: дзяленне твора на часткі, тып апавяданню (ад аўтара ці ад асобы апавядальніка), роля дыялогу, тая ці іншая паслядоўнасць падзей (часовая або з парушэннем храналагічнага прынцыпу), увядзенне ў твор розных апісанняў, аўтарскіх развагаў і лірычных адступленняў, групоўка дзеючых асоб і да т. п.

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн.. — Мінск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2 000 экз. — ISBN 985-08-0598-6.
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-11-0197-4.