Антон Рафаілавіч Брадоўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Брадоўскі.

Анто́н Рафаі́лавіч Брадо́ўскі (20 кастрычніка 1859, Новааляксандраўск, цяпер Літва — 17 сакавіка 1928, Віцебск) — беларускі калекцыянер, нумізмат, музейны работнік.

Антон Рафаілавіч Брадоўскі
Род дзейнасці	нумізмат, калекцыянер мастацтва, музейны супрацоўнік, краязнавец
Дата нараджэння	20 кастрычніка 1859(1859-10-20)
Месца нараджэння	Новааляксандраўск, Новааляксандраўскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	17 сакавіка 1928(1928-03-17) (68 гадоў)
Месца смерці	Віцебск, Віцебская акруга, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Расійская імперыя  Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка Беларусі  РСФСР[d] Беларуская ССР
Член у	Віцебскае акруговае таварыства краязнаўства

Біяграфія

А. Брадоўскі ў сценах Віцебскага губернскага музея

У 1875 годзе скончыў Новааляксандраўскае павятовае вучылішча. Працаваў пісьмаводам, даваў прыватныя ўрокі на агульнаадукацыйных дысцыплінах. У 1881—1882 гадах загадчык Васільеўскай казённай цагельні ў Вільні. У 1882—1892 гадах дзясятнік на будаўніцтве крэпасці ў Коўне і ваеннага порта ў Лібаве. У 1893—1918 гадах у інжынерным упраўленні Віленскай ваеннай акругі.

Прымаў удзел у будаўніцтве помнікаў Кацярыне II і Міхаілу Мураўёву ў Вільні (1897—1898).

У 1915 годзе праз Першую сусветную вайну пераехаў са штабам акругі ў Віцебск.

З дзяцінства займаўся нумізматыкай і калекцыянаваннем прадметаў старажытнасці. Частку калекцыі (каля 4,5 тыс. манет і медалёў, прадметаў археалагічных раскопак, мастацкіх твораў) перадаў Віцебску і на яе аснове ў 1918 годзе заклаў Віцебскі губернскі музей, у якім працаваў загадчыкам, з 1924 года навуковым супрацоўнікам.

Сябра Віцебскай камісіі па ахове помнікаў гісторыі і мастацтва (1919—1924), Віцебскага акруговага таварыства краязнаўства (1924—1928)^[1].

Зноскі

1. ЭГБ 1994, с. 64.