Баліс Сруога

Баліс Сруо́га^[3] (літ.: Balys Sruoga; 2 лютага 1896 — 16 кастрычніка 1947) — літоўскі празаік, літаратурны крытык, літаратуразнавец, тэатразнавец, драматург, публіцыст, перакладчык, эсэіст, доктар філасофскіх навук (1924), прафесар (1932).

Баліс Сруога
літ.: Balys Sruoga
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	21 студзеня (2 лютага) 1896
Месца нараджэння	Біржы, Панявежскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	16 кастрычніка 1947(1947-10-16)[1][2] (51 год)
Месца смерці	Вільня, Віленскае гарадское самакіраванне, Літоўская ССР, СССР[1]
Пахаванне	могілкі Роса
Грамадзянства	Расійская імперыя  Літва
Жонка	Vanda Daugirdaitė-Sruogienė[d]
Альма-матар	Віленскі ўніверсітэт Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна МДУ Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт
Месца працы	Віленскі ўніверсітэт Універсітэт Вітаўта Вялікага
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, тэатральны крытык, пісьменнік, літаратурны крытык
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў вёсцы Байбокай^[3] (літ.: Baibokai^[4]) Панявежыскага павета Ковенскай губерні. Вучыўся ў гімназіі ў Панявежысе. У 1914 годзе паступіў у Лясны інстытут у Петраградзе. У 1916—1918 гадах вывучаў рускую літаратуру на гісторыка-філалагічным факультэце Маскоўскага ўніверсітэта. У 1924 годзе скончыў Мюнхенскі ўніверсітэт. У 1924—1940 гадах выкладаў у Каўнаскім універсітэце, з 1932 года — прафесар. У 1940—1943 гадах выкладаў у Вільнюскім універсітэце. У 1943—1945 гадах — вязень гітлераўскага канцлагера «Штутгоф». Пасля вызвалення, у 1945—1947 гадах зноў выкладаў у Вільнюскім універсітэце.

Творчасць

Друкавацца пачаў у 1911 годзе. У зборніках паэзіі «Сонца і пясок» (1920), «Сцежкамі багоў» (1923) прысутнічаюць сімвалічныя матывы адзіноты, кахання, прыроды. Праблемы дзяржаўнасці Літвы, патрыятычнага абавязку адлюстраваны ў гістарычных драмах «У цені волата» (1932), «Страшная ноч» (1935), «Доля перадсвітальная» (1945), «Казімір Сапега» (1947). У іх паказана сувязь асобы з гісторыяй народа, сцэнічная канфліктнасць спалучаецца з псіхалагізмам і паэтычнасцю вобразаў герояў. Аўтар мемуараў пра Штутгоф («Лес багоў», 1945), прац па гісторыі тэатра, літаратуры, па фалькларыстыцы. Аўтар «Гісторыі рускай літаратуры» (т. 1‒2, 1931‒1933). Займаўся перакладамі твораў рускіх і іншых аўтараў. Пераклаў на літоўскую мову «Слова пра паход Ігараў» (1952).

Асобныя вершы Баліса Сруогі пераклаў на беларускую мову Віталь Вольскі^[3].

Зноскі

1. Сруога Балис // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
2. Balys Sruoga // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
3. БелЭн 2002.
4. Balys Sruoga // Vilnijos vartai (літ.)