Бартальд Георг Нібур

Бартальд Георг Ні́бур (ням.: Barthold Georg Niebuhr; 27 жніўня 1776, Капенгаген — 2 студзеня 1831) — нямецкі гісторык антычнасці, дыпламат. Член Берлінскай АН (1810).

Бартальд Георг Нібур
ням.: Barthold Georg Niebuhr
Дата нараджэння	27 жніўня 1776(1776-08-27)[1][2][…]
Месца нараджэння	Капенгаген, Капенгаген, Капенгаген[d], Данія, Каралеўства Данія[3][4]
Дата смерці	2 студзеня 1831(1831-01-02)[2][5][…] (54 гады)
Месца смерці	Бон, адміністрацыйная акруга Кёльн, Рэйнская правінцыя, Каралеўства Прусія[3][4]
Месца пахавання	Старыя могілкі ў Боне[d]
Грамадзянства	Данія-Нарвегія  Каралеўства Прусія  Каралеўства Данія[6]
Бацька	Карстэн Нібур[d]
Род дзейнасці	гісторык, палітык, дыпламат, выкладчык універсітэта, эканаміст, класіцыст, пісьменнік
Месца працы	Бонскі ўніверсітэт HU Berlin
Альма-матар	Універсітэт імя Хрысціяна Альбрэхта
Член у	Пруская акадэмія навук Германскі археалагічны інстытут Пецярбургская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Расійская акадэмія навук Нідэрландская каралеўская акадэмія навук Турынская акадэмія навук[d][4]
Узнагароды	член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Сын дацкага падарожніка-ўсходазнаўца Карстэна Нібура. З 1800 на дацкай, у 1806—10 і 1813—23 на прускай дзяржаўнай службе. У 1816—23 прускі пасланнік у Ватыкане. У 1810—13 выкладаў у Берлінскім, з 1823 — у Бонскім універсітэтах. Галоўная праца — «Рымская гісторыя» (т. 1—З, 1811—32; апісаны падзеі да 241 да н.э.).

Увёў у гістарычную навуку метад крытычнага падыходу да крыніц. Яго інтэрпрэтацыя раннерыманскай гісторыі (лічыў, што асноўнай зыходнай адзінкай гістарычнага развіцця рымлян быў род; родавы лад змяніла дзяржаўная арганізацыя, заснаваная на тэрытарыяльным падзеле, рубеж паміж імі — сістэма рэформ Сервія Тулія; прапанаваў тэорыю пра паходжанне патрыцыяў і плебеяў у выніку заваявання рымскімі царамі лацінскіх пасяленняў) паўплывала на нямецкую гістарыяграфію (Леапольд фон Ранке, Тэадор Момзен і інш.).