Шымон Бар-Кохба

Шымон Бар-Кохба (іўр.: שמעון בר כוכבא з арамейскага — Шымон сын зоркі) — правадыр паўстання іўдзеяў супраць рымлян пры імператары Адрыяне, у 131—135 гг. н.э.

Шымон Бар-Кохба
іўр.: שמעון בר כוכבא
Выява Бар-Кохбы на бронзавай Меноры каля будынка Кнэсета.
Імя пры нараджэнні	Шымон Бен-Косіба
Род дзейнасці	правадыр іўдзеяў у паўстання супраць рымлян
Дата нараджэння	I стагоддзе
Дата смерці	каля 135
Месца смерці	Бейтар[d], Віфлеем[d], Заходні бераг ракі Іардан, Дзяржава Палесціна[1]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сярэбраная тэтрадрахма Бар-Кохбы. Аверс:Іерусалімскі Храм, фасад з узыходнай зоркай, надпіс «Шыман». Рэверс: lulav  (англ.), тэкст: «за свабоду Іерусаліма»

Сярэбраны зуз (дэнарый) Бар-Кохбы. Аверс: Трубы, акружаныя надпісам «За свабоду Іерусаліма». Рэверс: Ліра, па кругу надпіс «Другі год свабоды Ізраіля»

Біяграфія

На працягу 115—118 гадоў іўдзеі тры разы беспаспяхова спрабавалі пакласці канец рымскаму панаванню; нарэшце, у 130 г., неадкладна пасля ад'езду Адрыяна з Сірыі, падрыхтаванае ўпотай паўстанне пачалося зноў — і на чале руху стаў Бар-Кохба^[2].

Сапраўднае яго імя было Шымон Бен-Касіба. Яму далі мянушку Бар-Кохба, гэта значыць «сын зоркі», паколькі старажытнае месіянскае прароцтва Білама (Лік. 24:17) пра зорку, якая ўзыходзіць ад Якава, павінна была, паводле меркавання яго прыхільнікаў, споўніццца на ім. Вядомы таксама пад абразлівым імем Бар-Казіва, ці Бар-Косба (па-арамейску «сын хлусні»), якое далі яму, відавочна, яго праціўнікі ці тыя, хто расчараваўся ў ім пасля паражэння паўстання. Спачатку Бар-Кохба змагаўся з вялікім поспехам супраць рымлян, якія прымушаны былі нават пакінуць Іерусалім, так што ён быў абвешчаны царом і стаў чаканіць манету.

Вайна перайшла па-за межы ўласна Ізраіля; 50 гарадоў і шмат вёсак перайшлі пад уладу паўстанцаў, якіх падтрымліваў таксама знакаміты рабі Аківа са сваімі вучнямі. Калі з'явіўся палкаводзец Адрыяна Юлій Север, паўстанцы перайшлі да абароны і Іерусалім паў. Пасля гэтага Бар-Кохба схаваўся ў крэпасці Бейтар — і ў жніўні 135 года абложаныя былі голадам вымушаны здацца. Сам жа Бар-Кохба загінуў ад укусу змяі.

Сотні тысяч (каля 580 000) іўдзеяў^[3] загінулі ў гэтай барацьбе, многія, сярод якіх быў рабі Аківа, былі пакараны смерцю і раскрыжаваны, жорсткія пакаранні сталі вынікам спробы іўдзеяў вярнуць сабе палітычную незалежнасць.

Зноскі

1. Bar Kokhba // Encyclopædia Britannica

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
2. Бар-Кохба, Симон // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
3. Бар-Кохбы паўстанне // Электронная еврейская энциклопедия — eleven.co.il