Бенуа Поль Эміль Клапейрон

Бенуа Поль Эміль Клапейро́н (фр.: Benoît Paul Émile Clapeyron; 26.1.1799, Парыж — 28.1.1864) — французскі фізік. Член Парыжскай АН (1858). Замежны член-карэспандэнт Пецярбургскай АН (1830).

Бенуа Поль Эміль Клапейрон
фр.: Émile Clapeyron
Дата нараджэння	26 студзеня 1799(1799-01-26)[1][2]
Месца нараджэння	Парыж, Першая французская рэспубліка[3]
Дата смерці	28 студзеня 1864(1864-01-28)[1][2][…] (65 гадоў)
Месца смерці	Парыж, Другая французская імперыя[3]
Месца пахавання	могілкі Манмартр[4]
Грамадзянства	Францыя
Род дзейнасці	фізік, інжынер, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	тэрмадынаміка
Месца працы	Інстытут інжынераў шляхоў зносін[d][3] École Nationale Supérieure des Mines de Saint-Étienne[d][3] line from Paris-Saint-Lazare to Saint-Germain-en-Laye[d][3] Sharp, Stewart and Company[d][3] Нацыянальная школа мастоў і дарог[d][3][5]
Альма-матар	Вышэйшая політэхнічная школа[d] (1818) Горная школа Парыжа[d] (1820) калеж Жуі[d] (1814)
Член у	Французская акадэмія навук Пецярбургская акадэмія навук
Узнагароды	72 names on the Eiffel Tower[d]
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Скончыў Політэхнічную школу ў Парыжы (1818). З 1820 працаваў у Пецярбургу ў Інстытуце інжынераў шляхоў зносін, з 1830 прафесар Школы мастоў і дарог у Парыжы.

Навуковыя працы па тэорыі цеплаты, пластычнасці і раўнавазе цвёрдых цел. Надаў ідэям Н. Л. С. Карно строгую матэматычную форму, увёў у тэрмадынаміку метад індыкатарных дыяграм. Вывеў у 1834 годзе ўраўненне стану ідэальнага газу (гл. ўраўненне Клапейрона—Мендзялеева) і ўраўненне для апісання фазавых пераходаў І роду (гл. ўраўненне Клапейрона—Клаўзіуса).

Зноскі