Берэт (аблачэнне)

Берэ́т (лац.: biretum) — традыцыйны галаўны ўбор рымска-каталіцкага духавенства. Прадстаўляе сабой чатырохвугольную шапку з трыма альбо з чатырма пялёсткамі, на якой зверху пасярэдзіне знаходзіцца кутасік. Яго носяць духоўнікі ў час набажэнства, у час пахавальнай працэсіі на могілках ці проста разам з сутанай, асабліва зімой, у касцёле ці на дварэ.

Берэт звычайнага ксяндза.

Берэты адрозніваюцца ў залежнасці ад месца чалавека ў Царкоўнай іерархіі:

• берэт ксяндза — чорны, у ім тры пялёсткі і чорны кутасік;
• берэт ксяндза, які мае ступень доктара, — чорны, чатыры пялёсткі;
• берэт каноніка, інфулата, прэлата — тры пялёсткі, а калі святар мае навуковую ступень па тэалогіі, — чатыра пялёсткі і фіялетавы кутасік, а берэт абшываецца вакол фіялетавымі ніткамі;
• берэт біскупа — цалкам фіялетавы;
• берэт кардынала — пурпуровы;
• берэт Папы Рымскага — белы.

Літаратура

• Завальнюк У. М. Энцыклапедычны слоўнік рэлігійнай лексікі беларускай мовы / У. М. Завальнюк, М. Р. Прыгодзіч, В. К. Раманцэвіч. — Мінск, Изд-во Гревцова, 2013. — 808 с. ISBN 978-985-6954-73-6.