Богаяўленне

Богаяўленне (грэч. Θεοφάνια), больш старажытная назва — З’яўленне (грэч. Επιφάνια — Эпіфанія) — адно з найстаражытнейшых хрысціянскіх свят (нароўні з Вялікаднем і Сёмухай), прысвечаны нараджэнню Ісуса Хрыста і падзеям, якія спадарожнічалі яму^[1]. Першыя паведамленні пра святкаванне Богаяўлення ўзыходзяць да II ст. і згадваюцца ў Клімента Александрыйскага і гностыкаў^[2][3]. З ходам часу сэнс свята зведаў у розных хрысціянскіх традыцыях вялікія змены (у прыватнасці, з яго вылучылася Ражство Хрыстова), у выніку чаго ў наш час розныя Цэрквы адзначаюць свята па-рознаму.

Пакланенне вешчуноў на карціне Мурыльё

Джота. Хрышчэнне Гасподняе

Прыход вешчуноў. Мазаіка ў Сант-Апалінарэ-Нуова.

Традыцыі

• У каталіцкіх храмах падчас свята Богаяўлення асвячаюць ваду, крэйду і ладан. У шэрагу краін існуе традыцыя пісаць на дзвярах касцёлаў і хат лацінскія літары CMB, што часам тлумачаць як першыя літары імён трох вешчуноў — Каспара, Мельхіёра і Бальтазара; а часам як першыя літары лацінскай фразы «Christus mansionem benedicat», што азначае «Хай блаславіць Хрыстос гэты дом», але часцей пішуць кірылічныя літары КМБ.
• У Іспаніі і многіх іспанамоўных краінах іменна падчас свята Богаяўлення, а не на Каляды ці ў дзень святога Мікалая дзеці атрымліваюць падарункі. Лічыцца, што іх разносяць вешчуны (па-іспанску «Los Reyes Magos» — каралі-чараўнікі).

Зноскі

1. Ражство Хрыстова Архівавана 17 студзеня 2011.
2. Богаяўленне
3. Святкаванне Тэафаніі ў Старажытнай Царкве