Ваколіца (тып паселішча)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Аколіца.

Вако́ліца (ако́ліца) — тып сельскага паселішча, абнесенага агароджаю і размешчанага непадалёк ад больш буйной вёскі. У ваколіцах звычайна сялілася шляхта (называлася ваколічная шляхта), чым падкрэслівалася саслоўнае адрозненне.

Ваколіцы ўзніклі разам з засценкамі ў выніку валочнай рэформы другой паловы XVI стагоддзя ў Вялікім Княстве Літоўскім. Пасля правядзення парцэляцыі вылучаных пад вёскі плошчаў асобныя зямельныя надзелы паміж межамі (сценкамі) палеткаў пачалі здаваць дробнай шляхце і служыламу люду^[1]. У Беларусі аколіцы захоўваліся да першай чвэрці XX стагоддзя. У 1923 годзе ў Беларускай ССР існавала 83 аколіцы, у 1938 годзе яны былі аднесены да разраду вёсак^[2].

Агульнаславянскі тэрмін «ваколіца» пазначаў наваколле, акругу або агароджу вакол вёскі.