Васіль Фёдаравіч Чыгір

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Чыгір.

Васіль Фёдаравіч Чыгір (нар. 8 верасня 1924, в. Лешня, Капыльскі раён, Мінская вобласць) — беларускі юрыст. Доктар юрыдычных навук (1971), прафесар (1973).

Васіль Фёдаравіч Чыгір
Дата нараджэння	8 верасня 1924(1924-09-08)[1] (101 год)
Месца нараджэння	Лешня, Лешненскі сельсавет, Капыльскі раён, Слуцкая акруга, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Род дзейнасці	навуковец, юрыст, выкладчык універсітэта, дэкан
Навуковая сфера	права[2], грамадзянскае права[d][2], right of usage and habitation[d][2] і intellectual property law[d][2]
Месца працы	юрыдычны факультэт БДУ
Навуковая ступень	доктар юрыдычных навук (1971)
Навуковае званне	прафесар (1973)
Альма-матар	Мінскі юрыдычны інстытут (1949)
Узнагароды	Заслужаны юрыст Беларускай ССР[d] (1971)

Біяграфія

Скончыў Мінскі юрыдычны інстытут (кваліфікацыя «Юрыст», 1949; аспірантура, 1952).

Працуе ў Беларускім дзяржаўным універсітэце (з 1954, юрыдычны факультэт, кафедра грамадзянскага права, прафесар, у 1972—1992 — загадчык кафедры, у 1973—1983 — дэкан факультэта).

Сям’я

• дачка Ірына Васілеўна Папова (Чыгір) (нар. 1953) — матэматык і юрыст, кандыдат юрыдычных навук
  • унучка Алена Аляксандраўна Свадкоўская (Папова) (нар. 1980) — юрыст, кандыдат юрыдычных навук

Навуковая дзейнасць

Навуковыя інтарэсы: грамадзянскае права.

Узнагароды

Званне «Заслужаны юрыст Беларускай ССР» (1971), ордэны Працоўнага Чырвонага Сцяга (1981), Айчыннай вайны (2 ступені, 1972; 1 ступені, 1985).

Бібліяграфія

• Жилищное правоотношение : автореферат диссертации … доктора юридических наук : 12.712 / Чигир Василий Федорович. — Минск, 1970.
• Договор найма жилого помещения : по новому жилищному законодательству / В. Ф. Чигир. — Минск, 2001.
• Жыллёва-будаўнічыя кааператывы ў Беларускай ССР / В. Ф. Чыгір. — Мінск, 1973.
• Физические и юридические лица как субъекты гражданского права / В. Ф. Чигир. — Минск, 2000.
• Ч58 Избранные труды / В.Ф. Чигир. – Минск : Редакция журнала «Промышленно-торговое право», 2014. – 560 с. – (Наследие права)^[3].