Вельбуждскае княства

Вельбуждскае княства (дэспатат) (балг.: Велбъждско княжество) — адна з дзяржаў, якая ўзнікла пасля распаду Сербскага царства ў 1371 годзе. Сваю назву атрымала ад сталіцы — г. Вельбужд (Кюстэндзіл).

Вельбуждскае княства (1373—1395)

Княства было размешчана паміж рэкамі Струма і Вардар (тэрыторыя сучаснай Сербіі, Балгарыі і Паўночнай Македоніі). Княствам кіравалі мясцовыя феадалы Ёван і Канстанцін Драгашы. Пасля Бітвы на Марыцы князі прызналі сюзерэнітэт Асманскай імперыі і кіравалі сваімі землямі як васалы. У 1395 годзе княства было канчаткова заваявана султанам Баязідам I .

Літаратура

• Велбълждско княжество в Енциклопедия България, Българската академия на науките, София, 1978, том 1
• Велбъждско княжество и Константин Драгаш в Енциклопедичен речник Кюстендил, Българската академия на науките, София, 1988