Венера (багіня)

Венера (лац. venus, род. скл. veneris «каханне») — у рымскай міфалогіі першапачаткова багіня квітнеючых садоў, вясны, урадлівасці, росту і росквіту ўсіх пладаносных сіл прыроды. Затым Венеру сталі атаясамліваць з грэчаскай Афрадытай, а паколькі Афрадыта была маці Энея, чые нашчадкі заснавалі Рым, то Венера лічылася не толькі багіняй кахання і прыгажосці, але таксама прамаці нашчадкаў Энея і заступніцай рымскага народа. Сімваламі багіні былі голуб і заяц (як знак пладавітасці), з раслін ёй былі прысвечаны мак, ружа і мірт.

Венера
Міфалогія	старажытнарымская рэлігія[1]
Сфера ўплыву	любоў, сексуальнасць чалавека, спакушэнне[d], прыгажосць, Феміннасць і вясна[1]
Пол	жанчына[1]
Муж	Вулкан
Дзеці	Formido[d] і Амур
У іншых культурах	Афрадыта, Turan[d] і Venus[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Зноскі

1. נפטון // Венгрия — Вильно — 1928. — Т. 10. — С. 137–138.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43425611'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43200248'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q20078554'></a>