Венеты (кельты)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Венеты.

Венеты (лац.: Veneti) † — старажытнае кельцкае насельніцтва Арморыкі, адзін з гальскіх народаў.

Венеты †
Венеты з рымскім заложнікам, мал. 1520 г.
Агульная колькасць
Рэгіёны пражывання	Брэтань
Мова	венецкая мова
Рэлігія	політэізм
Блізкія этнічныя групы	асісміі, курыаясаліты, венеліі, рэдоны

Гісторыя

Венеты ўзгадваліся рымлянамі як адзін з народаў Галіі, што насяляў поўдзень сучаснай Брэтані. Яны актыўна займаліся мараходствам, гандлявалі з брытамі і жыхарамі Іберыі. У 57 г. да н. э. венеты былі падпарадкаваны Цэзарам. У 56 г. да н. э. венеты паўсталі і захапілі ў палон некалькі рымлян. Цэзар распачаў супраць іх ваенную кампанію, якая суправаджалася аблогай прыморскіх крэпасцяў. Для канчатковай перамогі рымляне былі вымушаны знішчыць ваенны флот галаў. Значная частка венетаў загінула або трапіла ў палон.

У IV - V стст. рэшткі венетаў былі асіміляваны брытамі і такім чынам сталі продкамі сучасных паўднёвых брэтонцаў.

Старажытны географ і гісторык Страбон лічыў венетаў Арморыкі сваякамі венетаў Адрыятыкі^[1], аднак яго гіпотэза не падцвярджаецца сучаснымі даследаваннямі.

Тапаніміка

Ад наймення венетаў паходзіць назва горада Вен (фр.: Vannes) у Францыі.

Зноскі

1. Страбон, Кніга 12:III:8, III:25