Вольны супольнік

Вольны супольнік (руск.: вольный общник, ад царкоўнаславянскага «общник»^[1] — супольнік, удзельнік) — член добраахвотнага таварыства ў Расійскай імперыі.

Імператарская акадэмія мастацтваў прысуджала званне «ганаровы вольны супольнік» (руск.: почётный вольный общник) у XVIII і XIX стагоддзях за выдатныя заслугі ў вобласці мастацтва мастакам, скульптарам, архітэктарам і гравёрам, гісторыкам і тэарэтыкам мастацтва, мастацкім крытыкам і калекцыянерам, як расійскім, так і замежным. Сярод ганаровых вольных супольнікаў былі: Б. Ф. Растрэлі, К. І. Росі, К. П. Брулоў, У. В. Стасаў^[2].

Выраз таксама выкарыстоўваўся ў якасці назвы членаў добраахвотных пажарных брыгад («вольны пажарны супольнік»)^[3].

Зноскі

1. Церковный словарь, или истолкование речений славенских древних МГУ, 1775. С. 209
2. Расійская акадэмія мастацтваў. Слоўнік тэрмінаў(недаступная спасылка)
3. Вера и разум. Листок для Харьковской епархии номер 1. 15 января 1893 года С. 22

Гл. таксама катэгорыю: Ганаровыя вольныя супольнікі Імператарскай Акадэміі Мастацтваў