Востраў Пятра I

Востраў Пятра I — востраў у антарктычнай частцы Ціхага акіяна, у моры Белінсгаўзена, у 400 км ад узбярэжжа Антарктыды, у раёне, прылеглым да Зямлі Аляксандра I.

Востраў Пятра I
нюнорск Peter I Øy
Востраў Пятра I
Характарыстыкі
Плошча	154 км²
Найвышэйшы пункт	1 640 м
Насельніцтва	0 чал. (2011)
Размяшчэнне
68°51′ пд. ш. 90°35′ з. д.HGЯO
Акваторыя	мора Белінсгаўзена
Кантынент	Антарктыда
Востраў Пятра I
Медыяфайлы на Вікісховішчы

На востраў прэтэндуе Нарвегія, аднак, ён размешчаны на поўдзень ад 60 ° паўднёвай шыраты — у вобласці, якая па Дагаворы аб Антарктыцы лічыцца міжнароднай, якая не адносіцца да юрысдыкцыі якой-небудзь дзяржавы.

Геаграфія

Памеры вострава - 19 км у даўжыню і 11 км у шырыню, яго плошча - 154 км². Найвышэйшая кропка (пік Ларс-Крыстэнсен) вышынёй 1640 м над узроўнем мора — гэта вяршыня вулканічнага масіву, з якога складаецца востраў. Ён амаль цалкам (на 95%) пакрыты лёдам, толькі на некаторых участках ўзбярэжжа ёсць невялікія камяністыя палосы сушы. Ёсць толькі тры месцы, дзе магчымая высадка з лодкі на бераг.

Гісторыя

Востраў адкрыўся 11 студзеня (стары стыль) 1821 г. расійскай экспедыцыяй пад камандаваннем Ф. Ф. Белінсгаўзена і названы ў гонар стваральніка расійскага флоту - імператара Пятра I. З-за суцэльнага лёду, які закрываў мора, суднам экспедыцыі не ўдалося наблізіцца да вострава бліжэй, чым на 14 марскіх міль (26 км), таму высадзіцца не ўдалося.

Людзі ўпершыню ступілі на востраў Пятра I 2 лютага 1929 г. На востраў высадзіліся ўдзельнікі нарвежскай палярнай экспедыцыі на судне «Нарвегія». Яны ўсталявалі нарвежскі сцяг і абвясцілі прыналежнасць вострава Нарвегіі. У 1931 годзе гэтую прэтэнзію пацвердзіў нарвежскі парламент.

Літаратура

• Barr, Susan (1987). Norway's Polar Territories. Oslo: Aschehoug. ISBN 82-03-15689-4.
• Kyvik, Helga, ed. (2008). Norge i Antarktis. Oslo: Schibsted Forlag. ISBN 82-516-2589-0.
• LeMasurier, W. E.; Thomson, J. W., eds. (1990). Volcanoes of the Antarctic Plate and Southern Oceans. American Geophysical Union. ISBN 0-87590-172-7.