Вострыца дзірваністая

Вострыца дзірваністая^[2][3][4] (Deschampsia cespitosa) — від шматгадовых травяністых раслін сямейства Метлюжковыя (Poaceae). Этымалогія: лац.: caespitosa — «чубаты»^[5].

Вострыца дзірваністая
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Аднадольныя Парадак:  Метлюжкакветныя Сямейства:  Метлюжковыя Падсямейства:  Pooideae Трыба:  Poeae Падтрыба:  Айравыя Род:  Вострыца Від:  Вострыца дзірваністая
Міжнародная навуковая назва
Deschampsia cespitosa (L.) P.Beauv., 1812
Сінонімы
Agrostis cespitosa (L.) Salisb. Agrostis vivipara Steud. nom. illeg. Aira alpicola (Rydb.) Rydb. Aira cespitosa L. і мн. інш.[1]
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   502001; 40586 NCBI   37723 EOL   1114284 GRIN   t:316647 IPNI   397953-1 TPL   kew-407579

Назва

Вострыца дзірваністая, мурог^[2][6], вастрыца^[2].

Апісанне

Расліна мае глыбокія карані да 1 м. Вегетатыўнае размнажэнне ажыццяўляецца падземнымі парасткамі. Сцёблы трывалыя вертыкальныя і гладкія, ад 20 см да 1, 5(2). м. Лісце 10-60 см даўжынёй; шырынёй 2-5 мм. Язычок даўжынёй ад 6 да 8 мм. Суквецце — мяцёлка, 10-50 см даўжынёй; 3-20 см у шырыню. Каласкі даўжынёй 4-6 мм. Плады — зярняўкі, адносна лёгкія і схільныя да ветравога або плавучага распаўсюджвання, даўжынёй каля 2 міліметраў.

Распаўсюджанне

Насяляе ад ўмераных да арктычных раёнаў Еўропы і Азіі і Паўночнай Амерыцы. У горных раёнах сустракаецца нават у трапічнай Афрыцы і Азіі, а таксама ў Аўстраліі (Тасманія) і Новай Зеландыі. Расце на вільготных і мокрых лугах і балотах.

Ва Украіне расце на вільготных лугах, у лясах, на балотах — на Палессі, у лесастэпе і Карпатах, часта; заходзіць у паўночную частку левабярэжнага стэпу^[4].

Галерэя

• 
• 
• 

Зноскі

1. Гл. спасылкі TPL і GRIN у картцы расліны.
2. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 45. — 160 с. — 2 350 экз. — у крыніцы пад назвай Deschampsia caespitosa P. B.
3. Андрієнко Т. Л., Перегрим М. М. (уклад.). Офіційні переліки регіонально рідкісних рослин адміністративних територій України (довідкове видання). — Київ: Альтерпрес, 2012. — 148 с. — ISBN 978-966-542-512-0.
4. Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — Киев: Наукова думка, 1987. — С. 445. — 548 с.
5. Dictionary of Botanical Epithets
6. Анненков Н.  (руск.) Ботанический словарь, Спб, 1878